Υπάρχει o Άη Βασίλης (ο Άγιος Βασίλειος σίγουρα!)
Ήταν ένα απόγευμα καθημερινής και με την Ιωάννα στο πίσω κάθισμα οδηγούσαμε με προορισμό τη σχολή χορού. Το φεγγάρι μπροστά μας είχε κάτι μυστηριακό, δεν ήταν ακόμα πανσέληνος. "Κοίτα", της είπα, "πόσο όμορφο είναι!" "Μαμά, φοβάμαι, θα βγουν οι λυκάνθρωποι!" "Μα, κορίτσι μου, δεν υπάρχουν λυκάνθρωποι". "Μαμά, από τη στιγμή που υπάρχει η λέξη λυκάνθρωποι, υπάρχουν και αυτοί!"
Τι γίνεται, λοιπόν; Μεγαλώνω έναν μικρό Βιτγκενστάιν (τα όρια της γλώσσας μου είναι τα όρια του κόσμου μου); Τα ΄θελα και τα ‘παθα. Εγώ δεν ήμουν που στην ερώτηση: Υπάρχουν νεράιδες; Είχα απαντήσει πως "Από τη στιγμή που εσύ πιστεύεις σε αυτές, υπάρχουν". Η νεράιδα των δοντιών, όχι. Δεν υπάρχει, αυτό μου το έχει ξεκαθαρίσει, τέλος. Ο Άη Βασίλης όμως; Διορθώνω: Ο Άγιος Βασίλειος όμως; Εκείνος ήταν άγιος, ιεράρχης, κάποτε υπήρξε, μοίρασε δίκαια πίτες και χρυσαφικά στους φτωχούς, δίδαξε το λόγο του Θεού, ήταν γραμματικός και σπουδαγμένος, ήταν εκεί, χρόνια άπειρα πριν αλλά υπήρξε. Και από την άλλη; Εδώ και επτά συναπτές πρωτοχρονιές έρχεται στο σπίτι μας, σκαρφαλώνει στο μπαλκόνι, εντάξει, δεν χωράνε όλοι οι τάρανδοι εδώ, στριμώχνονται, εκείνος μπαίνει μέσα, και της αφήνει το δώρο που ζήτησε κάτω από το δέντρο και φεύγει τρέχοντας για το επόμενο σπίτι.
Και ‘να ναι μόνο αυτό; Πήγαμε και τον είδαμε και από κοντά λίγες μόλις ώρες πριν πετάξει πίσω στο Ροβανιέμι. Αλήθεια! Και ο μπαμπάς της Ιωάννας τον φωτογράφισε, υπάρχουν και ντοκουμέντα, όχι αστεία! Όσο οι λέξεις υπάρχουν, όσο η πίστη είναι δυνατή, ο αγαπημένος μας (ας είναι και) παχουλούλης άγιος θα είναι πάντα εδώ!
Υ.Γ. Ο Άη Βασίλης φέρνει δώρα σε ΟΛΑ τα παιδιά. Και στα υπάκουα και στα άτακτα. Και στους καλούς και στους λιγότερους καλούς μαθητές. Για να διδάσκει σε όλους την αξία της φιλανθρωπίας, την ανυπολόγιστη αξία του να προσφέρεις, ακόμη κι όταν έχεις λίγα να δώσεις. Και αυτός είναι ένας λόγος για να τον αγαπάμε ακόμα περισσότερο. Ένας ακόμη λόγος για να υπάρχει. Σαν την ατέρμονη αγάπη προς όλα τα παιδάκια του κόσμου. Μέχρι και την Τετάρτη με Πέμπτη δημοτικού. Ε, μετά πάει και αυτός να κάνει παρέα στη νεράιδα των δοντιών!