"Δύο ξεροκέφαλες κουτάλες": Ένα καλομαγειρεμένο βιβλίο που ανοίγει την όρεξη για αγάπη και
"Δύο ξεροκέφαλες κουτάλες": Αυτό είναι το βιβλίο που διαβάζω στην Ιωάννα-Αγάπη τα τελευταία βράδια. Εκείνη μετά από 5 σελίδες και 10 λεπτά τα λέει με τον Μορφέα και εγώ τη φιλάω γλυκά στα μαλλάκια και δίπλα της ξεφυλλίζω αυτό το εξαιρετικό βιβλιαράκι. Οι δημιουργοί του Άγγελος Αγγέλου και Έμη Σίνη θα βρίσκονται το Σάββατο 26/11 στον Ευρυπίδη στη Στοά, με τραγούδια, γέλια και τρελή διάθεση! Θα έρθετε;
"Ακόμα της διαβάζεις βιβλία πριν κοιμηθεί;" με ρώτησε χθες βράδυ ο νονός της, που έβλεπε με τον άντρα μου αγώνα στην τηλεόραση. "Να της το αλλάξεις!" είπε ο πνευματικός πατέρας και κούνησα το κεφάλι.
Η ώρα ήταν ήδη 11 και μόλις είχα πιάσει τις δικές μου κουτάλες να της φτιάξω χυλοπιτούλες για την επομένη.
Καμιά φορά νιώθω τόσο νυσταγμένη που αποκοιμιέμαι δίπλα της από τις 10.30!
Δεν την αλλάζω όμως με τίποτα αυτή τη συνήθεια.
Είναι γιατί αρέσει στη μικρούλα μου τόσο πολύ.
Είναι που το απολαμβάνω και εγώ.
Είναι και που σκέφτομαι ότι σε λίγα χρόνια θα τσατάρει στο κινητό της (ή όπως αλλιώς θα το λένε τότε) και ούτε που θα με αφήνει να μπαίνω στο δωμάτιό της...
Και όταν έχω στα χέρια μου βιβλία όπως αυτό, ναι, βρε παιδιά, το ευχαριστιέμαι!
Η ιστορία του έχει ως εξής:
Ένας βασιλιάς, αυστηρός πολύ και απόλυτος, καταπιέζει τον γιο του- πρίγκιπα βάζοντάς τον να διαβάζει συνεχώς.
Καμία χαρά για τον μικρό πρίγκιπα, καθόλου παιχνίδι και ούτε λόγος για την αγαπημένη του ενασχόληση: τη μαγειρική.
Και κάποια στιγμή ο πρίγκιπας σταματάει να τρώει!
Ποιος θα είναι ο βασιλικός μάγειρας που θα του ανοίξει την όρεξη;
Ποιο θα είναι το μυστικό συστατικό της συνταγής;
Βρίσκεται άραγε στα ντουλάπια της κουζίνας ή μήπως είναι κάτι πολύ πιο ουσιώδες, όπως το να μάθει ο πατέρας του να ακούει;
Δεν βαριέσαι ούτε σελίδα, ούτε αράδα. Η ιστορία εξελίσσεται αναπάντεχα, οι εικόνες περνάνε από μπροστά σου εναλλασσόμενες, η εικονογράφηση της Μαργαρίτας Τζαννέτου είναι παιχνιδιάρα και καρτουνίστικη, η γραφή και ο λόγος των Άγγελου Αγγέλου και Έμης Σίνης αξίζουν πολλά μπράβο! Ήταν πολλές οι φορές που ζήλεψα τις λέξεις και τις φράσεις τους!
Σαν να κάνουν τα παιδιά να προχωράνε ένα βήμα παραπέρα, αυτό εισέπραξα.
Και διαβάζοντάς το σκέφτηκα...
Τι καλά που θα ήταν να αφήναμε όλοι μας για λίγο τις κουταλομαχίες και τους διαξιφισμούς και αποφασίζαμε να συνεργαστούμε!
Τι σοφό είναι να ακούς το παιδί σου και να αφουγκράζεσαι τα θέλω και τα ταλέντα του, χωρίς να επιβάλλεις τα δικά σου θέλω και να προβάλλεις τα απωθημένα σου.
Και τι ωραίο όταν βγαίνουν βιβλία που απευθύνονται στα παιδιά και κλείνουν το μάτι και στους γονείς!
Διαβάστε το και διαδώστε το! Το αξίζει μέχρι την... τελευταία κουταλιά!
Υ.Γ. Εσείς στις αγαπημένες μας εκδόσεις Παπαδόπουλος, πάλι περήφανοι θα πρέπει να είστε, έτσι;