TEDxkids@Ilissos: Τι κάναμε/είδαμε/νιώσαμε εκεί και γιατί το περιμένουμε πώς και πώς του χρόνου!
Με μια φράση θα σας το πω: Ήταν ένα από τα ωραιότερα events στα οποία έχουμε συμμετάσχει και η Ιωάννα-Αγάπη και εγώ! Τι είναι όμως το TEDxkids, τι κάνεις όταν πας εκεί, τι βλέπεις, τι μαθαίνεις;
Και κυρίως, γιατί φεύγεις με την καρδιά γεμάτη;
Ξεκινήσαμε εκείνο το σαββατιάτικο πρωινό της 4ης Φεβρουαρίου με τρελό κέφι με την Ιωάννα-Αγάπη να πάμε στην ΟΤΕ Academy στο Μαρούσι. Αφού μπερδευτήκαμε και γυρίσαμε Λυκόβρυση-Πεύκη-Μαρούσι με τα πόδια (και το διασκεδάσαμε, η αλήθεια είναι, το λίγο παραπάνω περπάτημα κάτω από τον ήλιο), τελικά το βρήκαμε.
Και μαζί του, δεκάδες χαμογελαστούς εθελοντές που μας υποδέχτηκαν τόσο μα τόσο ευγενικά σε αυτή τη χαρούμενη γιορτή!
Πήραμε τις ονομαστικές μας καρτούλες που κρεμάσαμε στο λαιμό, και μια υφασμάτινη τσαντούλα με καλούδια (προϊόντα, κατασκευές, πρόγραμμα, παζλ... που προοριζόταν για την μικρή και εννοείται, κουβαλούσα εγώ), και αφήσαμε παλτό-μπουφάν στην γκαρνταρόμπα.
Ααα, να και ο Βασίλης από την Key Books, με τα υπέροχα βιβλία τους! Καιρό είχαμε!
Λίγο με την καθυστέρηση, λίγο με το μπίρι-μπίρι, περιττό να σας πω ότι τα πρωινά διαδραστικά εργαστήρια για όλη την οικογένεια τα χάσαμε...
Χα, σιγά μην μας πτοούσε! Είχαμε τόσα να δούμε!
Πήγαμε στο Εργαστήρι της Βασίλισσας Μέλισσας, της αγαπημένης μας Apivita, και εκεί κολλήσαμε. Σαν τις μέλισσες στο μέλι.
Αφού ο Γιάννης μας εξήγησε πόσο ζουν οι μέλισσες (45 μέρες!), πόσο μέλι παράγουν σε όλη τη διάρκεια της ζωής τους (μία...σταγόνα!) και μάθαμε τόσα πολλά για τον υπέροχο αυτό κόσμο, η Ιωάννα-Αγάπη ζωγράφισε (φυσικά), έκανε painting στο χεράκι της μια μελισσούλα, συμμετείχε σε πειράματα μαζί με άλλα παιδάκια και έβγαλε άπειρες (άπειρες όμως) φωτογραφίες στο photo booth- πώς δεν μου ζήτησε ένα για το σπίτι, εντύπωση μου έκανε!
Bee happy! Ζωγραφική και πάλι ζωγραφική με τις κηρομπογιές της Apivita!
Με την ποδιά του επιστήμονα και τρελή περιέργεια για τα πειράματα με απλά υλικά!
Κατόπιν, τριγυρίσαμε στα stands των χορηγών, ενημερωθήκαμε, πήραμε πολλά φυλλάδια, μαγνητάκια, ημερολόγια (είμαστε μαζώχτρες και οι δύο), τσιμπήσαμε και κάτι για κολατσιό από τον μπουφέ και έφτασε η ώρα για τις πρώτες ομιλίες.
Στην παρουσίαση ο Νίκος Ορφανός, ζεστός, αλέγκρος, αεικίνητος, ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση! Νάτος:
Ακούσαμε παιδάκια να μιλάνε για το δικό τους τρισδιάστατο ταξίδι. Στη μουσική, τα βιβλία, την τέχνη, το παιχνίδι. Πάντα υπάρχει τρόπος να ταξιδεύεις!
Μα πόσο ωραία τα έλεγαν όλα τους! Γεννημένοι ομιλητές! Δεν ντρέπονταν καθόλου μπροστά σε τόσο κόσμο; Μπράβο τους!
Όλες οι ομιλίες ήταν σύντομες, μεστές, ενδιαφέρουσες, μα την καρδιά μου έκλεψε η Βίκυ Σαχπάζη και οι Who Nose με την παράσταση No bye bye. Οι κλόουν που δίνουν παραστάσεις σε νοσοκομεία και σε καταλυσμούς προσφύγων μάς χάρισαν την πιο ωραία στιγμή της μέρας-και πολλή τροφή για σκέψη. Πόση δύναμη ψυχής χρειάζεται για να κάνεις κάτι τέτοιο... Για πρώτη φορά είδα κλόουν και δεν σκιάχτηκα. Βούρκωσα.
Όταν οι πρώτες ομιλίες τελείωσαν, δηλώσαμε αμέσως συμμετοχή για ένα από τα δύο απογευματινά εργαστήρια, το Ιπτάμενη Πόλη, (ε, να μην το χάναμε και αυτό) και πήγαμε μια βόλτα από το Μουσείο του ΟΤΕ να δούμε τις παλιές συσκευές τηλεφώνου. Ε, εντάξει, κάποιες δεν ήταν και τόοοσο παλιές, τις είχαμε στο σπίτι όταν ήμουν μικρή... Βίντατζ, εντελώς!
-Ναιιι, δεν σας ακούω! Πάρτε το μηδέν!
-Ποιο μηδέν, βρε μαμά;!
Καθίσαμε στο σαλόνι της Cocomat και είδαμε τα ξύλινα ποδήλατά της-πόσο ωραία!
Και φυσικά τσιμπήσαμε κάτι! Πιτούλες νόστιμες και φρέσκιες, καροτάκια, γαλοπούλα με κριτσινάκι!
Να είναι καλά οι χορηγοί, πεινασμένες δεν μείναμε!
Όλα ήταν όμορφα, περιποιημένα και καθαρά στην ΟΤΕ Academy- ναι, και οι τουαλέτες ;)
Το απόγευμα η Ιωάννα-Αγάπη μπήκε στο εργαστήρι Ιπτάμενη Πόλη και εγώ μαζί με τους υπόλοιπους γονείς πήγα να παρακολουθήσω τον δεύτερο κύκλο ομιλιών.
Μεγάλη εντύπωση μου έκαναν 4 πιτσιρίκια (1 κοριτσάκι και 3 αγόρια) που είχαν βραβευτεί σε Διαγωνισμό Ρομποτικής, μετά από πολλές ώρες εξάσκησης, διαβάσματος και κατασκευών και μας είπαν ότι τελικά αξίζει να προσπαθείς για κάτι τόσο μεγάλο! Στο τέλος έβγαλαν και σέλφι πάνω στη σκηνή- τέλειο!
Μου άρεσε πολύ και η παρουσία της Λένας Παπααλεξοπούλου που μας μίλησε για το Νοιάζομαι και Δρω, ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα εθελοντισμού που εφαρμόζεται σε 150 πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια σχολεία σε όλη την Ελλάδα. Δεν είχα ιδέα! Πόσα μαθαίνεις!
Η λήξη του event ήταν εκ-πλη-κτι-κή! Ανέβηκαν δεκάδες παιδάκια πάνω στη σκηνή (σ.σ. είχαν παρακολουθήσει το εργαστήρι HeArt Grooving), έπαιξαν με κουβάδες και μπαγκέτες και χρησιμοποίησαν το σώμα τους ως κρουστό!
Λίγο μετά ανέβηκαν και τα υπόλοιπα παιδιά (από το εργαστήρι Ιπτάμενη Πόλη) και μαζί τους και η κόρη μου τόσο χαρούμενη- έλαμπε- αλλά και οι εθελοντές και όλοι όσοι δούλεψαν για να ζήσουμε εμείς αυτή την αξέχαστη εμπειρία!
Πόσο αληθινά γεμάτη ένιωθα και εγώ! Με το blog μας ήμασταν χορηγοί επικοινωνίας για κάτι που πραγματικά άξιζε να διαδοθεί!
Είμαι σίγουρη ότι του χρόνου θα διαρκέσει περισσότερες ημέρες και θα είναι πολύ πιο χορταστικό από το φετινό! Και είμαι επίσης βεβαία ότι θα έρθετε και όλοι εσείς που τώρα διαβάζετε αυτό το ποστ, σωστά;
Αξίζει γιατί το TEDxkids@Ilissos έχει δυναμική, έχει οργάνωση, επαγγελματισμό, τέλειες ιδέες, μπόλικη χαρά και πολλούς εθελοντές να το στηρίζουν.
Χίλια μπράβο σε όλη την ομάδα, μπράβο Μαρία Αγγελοπούλου που το σκέφτηκες και το υλοποίησες- ειλικρινά ήταν ένα από τα πιο ουσιαστικά και διασκεδαστικά ταξίδια που έκανα με την κόρη μου!
Ανυπομονούμε για του χρόνου! Και οι δυο μας ;)
