Η bookίτσα διαλέγει 6 βιβλία για την κατασκήνωση!
Η μαμά μου φτιάχνει τη βαλίτσα που θα πάρω μαζί μου στην κατασκήνωση. Βασικά η βαλίτσα είναι του μπαμπά, για τα επαγγελματικά ταξίδια. Και καλά κάνω και την παίρνω αφού για 2η φορά κατασκηνώτρια με λες και επαγγελματία. Άνετα.
«Εσύ διάλεξε μόνο τα βιβλία που θες να πάρεις μαζί σου», φωνάζει η μαμά από το σαλόνι σιδερώνοντας τα ρούχα μου. Έχει σκάσει από τη ζέστη αλλά δεν λέει τίποτα. Μόνο να περάσω τέλεια εκεί που θα πάω.
Πόσο χαίρομαι που ασχολείται μόνο μαζί μου αυτή τη στιγμή και δεν είναι πάνω από το λάπτοπ, ως συνήθως. Της το λέω και λίγο νομίζω στεναχωριέται. Ή και χαίρεται. Δεν είναι εύκολο να καταλάβεις τις μαμάδες- όσοι έχετε το ξέρετε.
Η μαμά μου λέει ότι τώρα που έχω μεγαλώσει πρέπει να αρχίζω να διαβάζω βιβλία με περισσότερο κείμενο και λιγότερες εικόνες. Εμένα όμως μου αρέσουν και οι εικόνες. Και γιατί να μεγαλώσω από τώρα; Αλλά σκέφτομαι κιόλας: Μπας και έχει δίκιο;
Αυτά είναι τα βιβλία που διάλεξα να πάρω μαζί μου. Μάλλον θα τα διαβάσω γιατί τα μεσημέρια στην κατασκήνωση μάς λένε να κάνουμε ησυχία. Και εγώ δεν κοιμάμαι ποτέ τα μεσημέρια. Βαρετό. Επίσης, προσέξτε το αυτό, δεν με άφησαν να πάρω το τάμπλετ μαζί μου. Η Μαρίνα γιατί το πήρε; Αδικία.
1. Σιλουανή, του Θοδωρή Παπαϊωάννου, εικονογράφηση Ντανιέλα Σταματιάδη, εκδόσεις Ίκαρος
«Αυτό είναι καλό!» είχε πει η μαμά χωρίς καν να το ανοίξει. Δεν είναι καθόλου σωστό αυτό, σας το λέω. Δηλαδή, αν δεν το δεις, πώς ξέρεις; «Γιατί αυτές οι εκδόσεις πάντα βγάζουν ωραία βιβλία», λέει η μαμά. Και από την άλλη μου λέει ότι ποτέ δεν παίρνουμε ένα βιβλίο χωρίς να το ξεφυλλίσουμε και να βρούμε κάτι να μας κερδίσει. Δεν την πιάνεις πουθενά!
Η ιστορία έχει κάπως έτσι: Η ιδέα να περάσουν τις καλοκαιρινές τους διακοπές σε ένα βουνό δεν αρέσει καθόλου ούτε στον Κωστή ούτε στη Διαμαντία. Βαρετό! Όμως ο μπλε καταρράκτης, η σπηλιά που αναπνέει, το χρυσάφι στις ρίζες της αρχαίας βελανιδιάς, ο στοιχειωμένος νερόμυλος τους περιμένουν… Και η Σιλουανή θα τους δείξει τα μονοπάτια, μετατρέποντας την κάθε μέρα σε μια καινούρια περιπέτεια.
Καλό ακούγεται. Μπορεί η μαμά να έχει δίκιο. Δεν της το λέω πάντα. Το ξέρει όμως.
2. Ιστορίες με τη Λιλίκα, Τόμος 2, του Gilbert Delahaye, εικονογράφηση: Marlier Marcel, εκδόσεις Παπαδόπουλος
Δεν είναι από τα καινούρια αλλά είναι από τα αγαπημένα μου. Αρέσει πολύ και στις φίλες μου η Λιλίκα. Η μαμά μου λέει ότι είναι ιστορίες που έβγαιναν παλιά, ένα δισεκατομμύριο χρόνια πριν μάλλον, γιατί τις διάβαζαν και κάτι δικές της φίλες.
Έχει ωραίες εικόνες και το αγαπώ! Και ο πρώτος τόμος είναι ωραίος, αλλά πόσα βιβλία να βάλω στη βαλίτσα, δεν ξέρω.
3. Γιαγιά, σ’ αγαπώ, της Μάρως Θεοδωράκη, εικονογράφηση Νίκη Λεωνίδου, εκδόσεις Μίνωας
Αυτή είναι μια ιστορία για μια γιαγιά που εγώ δεν έχω. Μια γιαγιά στο χωριό- εμένα και οι δύο μένουν στην Αθήνα.
Η γιαγιά Μαρία είναι η τέλεια γιαγιά, έχει δύο εγγονάκια και τα αγαπάει πολύ. Όταν το διαβάζω θέλω να πάρω τηλέφωνο τις γιαγιάδες μου και να τους πω πόσο πολύ τις αγαπώ.
Καμιά φορά σκέφτομαι τι θα γίνει αν τις χάσω. Δεν θέλω να το σκέφτομαι αυτό. Τα μάτια μου βουρκώνουν.
4. Το κουτί του Σιλάν, της Άλκηστης Χαλικιά, εικονογράφηση Ντανιέλα Σταματιάδη, εκδόσεις Ίκαρος
Αυτό το βιβλίο την συγκίνησε τη μαμά μου όταν μου το διάβασε. Το κατάλαβα γιατί η φωνή της κάπως άλλαξε και τα μάτια της έγιναν λίγο υγρά.
Είναι η ιστορία του Σιλάν, που έχει έρθει στην Ελλάδα, μένει σε δομή φιλοξενίας και πηγαίνει στο σχολείο πάντα μαζί με το κουτί του. Οι συμμαθητές του τον αγαπούν αλλά εκείνος δεν τους λέει τι έχει μέσα αυτό το κουτί.
Και εμείς έχουμε στο σχολείο παιδιά που δεν είναι Έλληνες. Τα αγαπάμε. Δεν φέρνουν όμως κουτί. Η Κινέζα φίλη μου φέρνει καμιά φορά σπρινγκ ρολς και τρώμε.
Δεν θα σας πω τι έχει το κουτί- είναι το καλύτερο σημείο.
5. Πράκτορες του Πλανήτη – Τα τέρατα των ωκεανών, της Ελένης Ανδρεάδη, εικονογράφηση Στέφανος Κολτσιδόπουλος, εκδόσεις Μεταίχμιο
Αυτό το βιβλίο μου αρέσει για πολλούς λόγους: Είναι γεμάτο χρώματα, εικόνες, σημειώσεις, δράση, σαν να βλέπεις ταινία είναι! Αυτή η κα Ανδρεάδη ξέρει τι αρέσει σε μας τα παιδιά. Δεν ξέρω αν έχει δικά της, αλλά, οκ, μπράβο.
Για αυτό έφτιαξε αυτή την ιστορία με τους Πράκτορες του Πλανήτη, Ιάσονα, Ανίτα, Μπεν και Μαρί-Λουίζ τους λένε, που πρέπει να σώσουν τη θάλασσα μέχρι την επόμενη πανσέληνο!
Σε μονάχα 48 ώρες τα παιδιά θα πρέπει να βρουν και να αντιμετωπίσουν τα τέσσερα τέρατα που ο δαιμόνιος Ιβάν φον Βαμπάουερ έχει εξαπολύσει για να καταστρέψουν τους ωκεανούς της Γης.
Έχει ωραία μηνύματα, οικολογικά- εδώ να σας πω ότι κάθε φορά στην παραλία με τη μαμά μου παίρνουμε σακούλα και μαζεύουμε τα σκουπίδια. Κάνουμε και ανακύκλωση. Καμιά φορά όμως οι γονείς μου ξεχνάνε τα φώτα στο σπίτι και εγώ τους φωνάζω- οικολόγοι σου λέει μετά.
Επίσης, όταν ρωτάω τη μαμά μου τι θα γίνει όταν καταστραφεί ο πλανήτης και πεθάνουμε, εκείνη μου απαντάει ότι οι ψυχές μας θα υπάρχουν κάπου αλλού. Τι με νοιάζει εμένα για τις ψυχές;
6. Η πριγκίπισσα με τη μαύρη μάσκα, Shannon Hale, Dean Hale, Pham LeUyen, εκδόσεις Διόπτρα
Η πριγκίπισσα Μανόλια δεν είναι απλά μια πριγκίπισσα. Είναι σούπερ ηρωίδα. Για πότε βγάζει το ροζ φόρεμά της και φοράει τη μαύρη μάσκα της όταν την καλεί η ανάγκη, δεν λέγεται!
Έχει και ωραίες παραμυθένιες εικόνες και περιπέτεια! Εμένα μου αρέσουν και οι πριγκίπισσες και οι σούπερ ήρωες, οπότε, διάνα!
Θα ήθελα και εγώ να μεταμορφώνομαι και να γίνομαι vlogger αλλά η μαμά μου δεν με αφήνει. Λέει ότι ακόμα είμαι μικρή. Χαζομάρες. Έχω δει παιδιά να το κάνουν. Μόλις ανοίξω το δικό μου κανάλι στο YouTube θα σας μιλάω από εκεί για τα βιβλία.
Αυτό καλό είναι να μην το μάθει η μαμά μου.
Με αγάπη, bookίτσα