Burger Project: «Και ποιος δεν θέλει να μείνει για πάντα παιδί;»
Τέσσερις απίθανοι τύποι, με ανεξάντλητη ενέργεια και απίστευτο κέφι, οι Burger Project μιλάνε για την παράστασή τους στο θέατρο Πόρτα, το «Μουσικοί και Φίλοι», αλλά και για το πώς έπεσαν μικροί στη χύτρα με την τρέλα.
Οι κατά κόσμον Αλέκος Γεωργουλόπουλος, Αλέξης Ιωάννου, Έλενα Ιωάννου και Θάνος Κοσμίδης, που όπως όλα δείχνουν δεν κατάφεραν να βγουν ποτέ από τη χύτρα με την τρέλα (ευτυχώς), φέτος κλείνουν 10 χρόνια ως μπάντα και... είναι απλά άπαιχτοι.
Δεν θα μπορούσα να τους κάνω απλές, συμβατικές ερωτήσεις και με τη σειρά τους δεν θα μπορούσαν να μου δώσουν λιγότερο ξεκαρδιστικές απαντήσεις. Απόλαυσέ τους!
«Μεγάλη Πόρτα θα διαβείς!» Αληθεύει ότι μια μάντισσα σε σκοτεινό δρομάκι της πόλης είχε προβλέψει τη συνεργασία σας με το Πόρτα; Και πώς προέκυψε τελικά;
Περίπου έτσι έγινε! Ήταν μια τσιγγάνα που μας έριξε τα χαρτιά πριν κάτι χρόνια. Αλλά γαβγίζανε τα δυο της άσπρα σκυλάκια και δεν ακούσαμε και πολλά. Αυτήν την άνοιξη σε μια λαϊκή που ψωνίζαμε, ο αυγουλάς ο Γιαννάκης κάτι μας ψέλλισε για πόρτες. Kάναμε τη σύνδεση, ακολουθήσαμε τα σημάδια και χτυπήσαμε τη μεγαλύτερη Πόρτα του Γαλαξία! Ευτυχώς μας άνοιξαν...
«Μουσικοί και φίλοι»: Θα μπορούσε να είναι μια απάντηση στην ερώτηση «Τι είναι επιτέλους αυτοί οι Burger Project;»;
Ακριβώς! Είναι η ζωή μας η ίδια, γι' αυτό και δεν ησυχάζουμε ποτέ. Από τη μία οι μουσικές από την άλλη οι φίλοι, πάρτυ, παιδάκια, κλαπατσύμπανα, φώτα, γέλια. Μετά από αυτά, πώς να κάνουμε ένα επάγγελμα της προκοπής; Δε βαριέσαι…
Γράφετε τα τραγούδια, το σενάριο, φτιάχνετε τα κοστούμια, επιμελήστε τους φωτισμούς... Ποιο κομμάτι αυτού του τρελού παζλ αγαπάτε πιο πολύ;
Αγαπάμε το ίδιο το παζλ, γι' αυτό και ασχολούμαστε με όλα τα κομμάτια του. Και όπου αναθέτουμε δουλειές σε άλλους συνεργάτες είμαστε από πάνω τους σαν σατράπηδες, φλερτάρουμε λίγο με τον όρο control freaks..! Τι να πεις, κανείς δεν είναι τέλειος.
Φουλ ενέργεια, χιούμορ, φαντασία πάνω στη σκηνή. Είστε έτσι στην καθημερινότητά σας ή πέφτουν οι ρυθμοί; Τι τύποι είστε;
Πολλές φορές όταν μας γνωρίζει κάποιος μπορεί να μην πιστεύει ότι εμείς είμαστε οι Burger Project. Κι αυτό γιατί συνήθως είμαστε λίγο ζεν, λίγο επιφυλακτικοί, ολίγον τι στον κόσμο μας… Αλλά σίγουρα υπάρχουν και στιγμές στην καθημερινότητά μας που υπερβαίνουν τα όρια του συνηθισμένου. Όταν ήμασταν μικροί πέσαμε στη χύτρα με το χιούμορ (και την τρέλα) και αυτό μάλλον δεν θα φύγει από μέσα μας - ούτε τη στιγμή που θα βλέπουμε τα μάτια του κυρ-Χάρου να μας πλησιάζει καβάλα στο ηλεκτρικό του γαϊδούρι (τι γλαφυρή περιγραφή...)
Τι θα δούμε/ακούσουμε όταν έρθουμε στο Πόρτα;
Θα δείτε μια ταπεινή υπερπαραγωγή (αστραφτερά φώτα, υπερμεγέθη σκηνικά, πανάκριβα κοστούμια, οσκαρική υποκριτική) φτιαγμένη από τέσσερις μουσικούς με τη DIY μέθοδο. Η προσπάθεια των τεσσάρων φτωχών πλυν τίμιων μουσικών να παίξουν θέατρο είναι μάταιη κι αυτό κάνει την κατάσταση αρκετά ενδιαφέρουσα. Παίζουν και πολλές τούμπες στην παράσταση, άλλες εσκεμμένες κι άλλες όχι. Θα ακολουθήσετε την σουρεάλ ταξιδιάρικη ιστορία που έφτιαξαν και τι θα ακούσετε; Θα ακούσετε τα καινούργια τραγούδια των Burger ζωντανά επί σκηνής... Κι όποιος θέλει, αγοράζει και το ομώνυμο cd, που, εκτός των άλλων, συμμετέχει και ο φίλος Φοίβος Δεληβοριάς (γκρίζα διαφήμιση λέγεται αυτό).
Τελικά το παρεόφωνο είναι η γιατρειά για την ξινίλα; Πού το βρίσκει κανείς;
Το παρεόφωνο είναι το πιο αποτελεσματικό γιατρικό για την ασθένεια της ξινίλας που εξαπλώνεται σαν τσουνάμι. Το άκουσμα του ήχου του αρκεί για να μετατρέψει σε καμπύλη τα πιο ίσια και σφιγμένα χείλη... Πού βρίσκεται; Χα! Κι εμείς αυτό ψάχνουμε. Αν και μυθικό, είμαστε σίγουροι ότι υπάρχει. Ίσως εκεί που οι άνθρωποι φοράνε συνέχεια παρεό. Ή εκεί που κρύβεται η πιο μικρούλα ακτίνα ήλιου, αρκεί κάποιος να σε βοηθήσει να τη δεις. Ευτυχώς που είμαστε όλοι μαζί παρέα στην αναζήτηση!
Τι μπορεί να ξινίσει τα δικά σας πρόσωπα;
Οι κακοήθειες, οι κουτοπονηριές, η απληστία. Επίσης, τα χαλασμένα γαλακτοκομικά...
Πέρα από την τρελή διασκέδαση, σας αφορά και το εκπαιδευτικό κομμάτι μιας παράστασης. Τι μαθαίνετε στα παιδιά;
Αν κι έχουμε στην παρέα μας τον καθηγητή μουσικολογίας όλων των ηπείρων και των πλανητών Προφέσορ Κόσμικ, δεν μπορούμε να πούμε ότι μαθαίνουμε κάτι συγκεκριμένο στα παιδιά με τη στενή έννοια της λέξης. Εμείς απλά αραδιάζουμε πάνω στη σκηνή- και μερικές φορές και κάτω, ερεθίσματα και πληροφορίες που το κάθε παιδί, μικρό/ μεγάλο μπορεί να «τσιμπήσει» και να επεξεργαστεί με όποιον τρόπο θέλει. Πίσω από τα τραγούδια, τα παιχνίδια, τις αναποδιές, τις γκάφες και τις πλάκες, έχουμε κρύψει στοιχεία που αναφέρονται στη μουσική, σε άλλους πολιτισμούς και στην αξία της φιλίας, της συνεργασίας και της αισιοδοξίας! Όλα αυτά τρυπώνουν με τρόπο μαγικό στα αυτιά, στα μάτια και στις αισθήσεις των παιδιών και τα ακολουθούν σε όλη την παράσταση- ελπίζουμε και μετά!
Τι μαθαίνετε εσείς από τα παιδιά;
Καταρχάς εκμεταλλευόμαστε την υπερχείλιση της θετικής ενέργειας των παιδιών και τη ρουφάμε σαν διψασμένα βαμπίρ! Επίσης μαθαίνουμε να δεχόμαστε την πιο ωμή, ειλικρινή και αφιλτράριστη κριτική. Χωρίς καθωσπρεπισμούς ή τακτ, αν τους αρέσει ένα αστείο θα σκάσουν στα γέλια. Αν όχι, απλά θα μείνουν παγερά αδιάφορα. Αυτό μας εξιτάρει και μας τιμά γιατί νιώθουμε πιο κοντά τους. Και ποιος δεν θέλει να μείνει για πάντα παιδί;
Μια αγαπημένη σας σκηνή από την παράσταση...
Την στιγμή που ο Μίστερ Φίνγκερ βγαίνει μπροστά μονολογώντας τις καρχαροπεριπέτειες που έζησε στο πειρατικό του Κάπτεν Τζίμυ. Επίσης, το κινέζικο χορευτικό.
Η καλύτερη ατάκα που σας είπε παιδί-θεατής...
Μια πρόσφατη παραγγελιά: Παίξτε το «Ξημερώματα»... το «Ξημερώματα»! Κι πολλοί ενθέρμως επανέλαβαν.
Προσωπικά θεωρώ μεγάλη σας επιτυχία το ότι κάνετε τους γονείς να γελάνε, να τραγουδάνε, να συμμετέχουν. Πώς τους ξεκλειδώνετε;
Γυρνάμε το κλειδί... Αρκεί βέβαια να βρούμε το σωστό κλειδί για την σωστή τρύπα. Ευτυχώς έχουμε την βοήθεια των φίλων μας... Την κυρία μουσική, το ρυθμό τον σκανταλιάρη, το τραγούδι το γλυκό, λίγο τρέλα και χωνάκι παγωτό.
Ψιλοχαμούλης στο θέατρο Πόρτα!
Ποια χαρακτηριστικά πρέπει να έχει κάποιος για να γίνει φίλος σας;
Να είναι ο εαυτός του, και αυτό να μας αρέσει. Να (χαμο)γελάει, να χει βρε αδερφέ κάποιου είδους χιούμορ. Να έχει διάθεση να αγαπήσει και να μην βρωμάει (πολύ).
Μετράτε δεκαετία ως μπάντα. Ποιοι ήταν οι σημαντικότεροι σταθμοί σας;
Μετράμε ακριβώς δέκα χρόνια Burger (Τον Νοέμβρη του 2007 παίξαμε το πρώτο μας live). Ουάου! Τι να πρωτομνημονεύσουμε: Αφετηρία οι Δευτέρες στο Gurubar, κι απο κει, φύγαμε: Συνεργασίες με soul mate Ματούλα Ζαμάνη, τους θρυλικούς Τακίμ, τον Καραγκιόζη του Ηλία Καρελλά. To πρώτο Gagarin, Τις περιοδείες στη Γερμανία. Το soundtrack της Αστέρως. Το ‘Μαμά, θα κάνω Μπάντα’. Κι άλλα που δεν λέγονται.
Αστικός μύθος λέει ότι πήρατε το όνομά σας όταν κάποια στιγμή συναντηθήκατε με εξωγήινους, σε μια πλατεία στο Μπραχάμι. Σύμφωνα με έγκυρα ρεπορτάζ, τρώτε απλά πολλά burgers. Τοποθετηθείτε, παρακαλώ.
Η πλατεία ήταν στο Νέο Κόσμο, δεν ήταν στο Μπραχάμι.
Θέλετε να μας αφιερώσετε στίχους από αγαπημένο σας τραγούδι της παράστασης;
Θα σας αφιερώσουμε δύο, αισθανόμαστε μεγαλόκαρδοι. Απ’ το ομώνυμο άσμα: «Μουσική και φίλοι είν' η συνταγή / πανικός και γέλια μέχρι το πρωί / τη ζωή θα φάμε σαν παγωτό / και το βράδυ θα 'ναι καταπληκτικό!» Αλλά και «Μπόμπα, τουπέ-τουπέ-ρα, Μπόμπα, τουπέ-τουπέ-ρα».
Αν δεν απαντούσατε τώρα σε αυτές τις ερωτήσεις, τι θα θέλατε να κάνετε;
Επιτέλους, μια καίρια ερώτηση! «Να φάμε και να κοιμηθούμε, απλά πράγματα…» λέει ο Προφέσορ Κόσμικ. Η Έλεν Τρέλεν θα ήθελε να βρίσκεται σε διαδικασία επιλογής θέσης τοποθέτησης αιώρας (πιθανώς σε κάποιο φοίνικα, αλμυρίκι ή κέδρο), ενώ ο Αλ Μαλαπόλας Καλαμπόκης να φυτεύει λεβάντες στον υποβρύχιο κήπο του. Ο Φίνγκερ ήδη πήγε να φτιάξει πάπια με ανανά. Καλή μας όρεξη!
Info: Οι Burger Project παίζουν κάθε Σάββατο στις 5.30 το απόγευμα, στο θέατρο Πόρτα (Μεσογείων 59, Αθήνα).
*Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε πρώτη φορά στο αγαπημένο μου allyou.gr!