Ulrike Rylance: Δύο μέρες με τη συγγραφέα της Πένι Πέπερ, δύο σουβλάκια και μια χορταστική συνέντευξ

Τι κάνεις όταν η κόρη σου είναι φανατική αναγνώστρια των βιβλίων της Πένι Πέπερ και μαθαίνεις ότι η συγγραφέας τους έρχεται στην Ελλάδα; Α. Της κάνεις μια συνέντευξη πριν καν έρθει, Β. Πας να τη γνωρίσεις στο press event απόγευμα Πέμπτης, Γ. Παίρνεις κόρη και φίλες και πηγαίνετε Σάββατο πρωί στην παρουσίαση των βιβλίων της, Δ. Σκασίλα σου, Ε. Όλα τα παραπάνω, εκτός από το Δ!

Ε, ναι, καλά το μάντεψες. Το E φυσικά, γιατί τέτοιες είμαστε. Διαβάζουμε, φανατιζόμαστε, αγαπάμε και το δείχνουμε!

Κι έτσι, χωρίς πολλά πολλά, πήρα μέσω μέηλ μια συνέντευξη από την υπέροχη αυτή Γερμανίδα συγγραφέα που ζει στο Σιάτλ (θα τη διαβάσεις, αν θες, παρακάτω, αλλά θες, έτσι;), και πήγα στο press event που διοργάνωσε το Μεταίχμιο στη βιβλιοθήκη του Ινστιτούτου Γκαίτε για να δω εάν τελικά έχει τόση πλάκα από κοντά. Και είχε!

Φυσικά είχα πάρει μαζί μου και τα 4 βιβλία της, μετά από απαίτηση της Ιωάννας, για να τα υπογράψει!

Και φυσικά της είπα πόσο διασκέδασα με τις απαντήσεις της στη συνέντευξη που μου παραχώρησε για το allyou.gr! Και χάρηκα σαν μικρό παιδί όταν μου είπε ότι οι ερωτήσεις μου ήταν διαφορετικές. Οι μικρές χαρές του επαγγέλματος! (γιατί εάν δεν ευλογήσω εγώ τα γένια μου, τότε ποιος;)

Μαζί με την Ulrike και αγαπημένες μαμαδομπλόγκερς! Έτσι περάσαμε τη μέρα της Γυναίκας, αν και μερικές μερικές (γκούχου γκούχου) βγήκαν μετά!

Δυο μέρες αργότερα, πρωί Σαββάτου, πήγαμε με την Ιωάννα, δυο φίλες της και τη μαμά τους στο Μικρό Παλλάς και η Ulrike είχε μεγάλα κέφια!

Αφού μίλησε λίγο για τα βιβλία της, μας σύστησε τον κόσμο των ντετέκτιβ εξηγώντας τους τρεις διαφορετικούς τύπους δακτυλικών αποτυπωμάτων, βάζοντας τα παιδιά να απαντήσουν σε κουίζ για να κερδίσουν δώρα, ενώ μια πιτσιρίκα απίστευτη ζωγράφισε έναν ύποπτο και φυσικά στο τέλος η συγγραφέας υπέγραψε τα βιβλία της!

Η Ulrike μαζί με τη διερμηνέα και μεταφράστρια των βιβλίων της, Δαρεία Τζανετάκη.

Δαρεία, μην αργείς τη μετάφραση του βιβλίου "Κατάσκοποι στην άμμο"! Το περιμένουμε πώς και τι!

Η Ιωάννα με τις φίλες της Αμέρισσα και Ιωάννα, πολύ-πολύ χαρούμενες φανατικές αναγνώστριες!

Και φυσικά η βόλτα του Σαββάτου δεν τελείωσε εδώ. Προς Θεού. Περπατήσαμε μέχρι την πλατεία Αγίας Ειρήνης και απολαύσαμε ένα σουβλάκι θεϊκό, χοιρινό η μικρή, προβατίνα εγώ (τέλειοοο) στο Hoocut!

Τα σουβλάκια τους είναι λίγο μικρά και λίγο ακριβά (€2,20). Ένα δηλαδή δεν σου φτάνει. Σου φτάνει όμως που ξέρεις ότι τρως ποιότητα και ότι δεν δίνεις στο παιδί σου σκουπίδια. Ε, εγώ αυτό δεν λυπάμαι να το πληρώνω.

(Ulrike, ελπίζω στη βόλτα σου στην Αθήνα να έφαγες ένα καλό σουβλάκι :) )

Ήταν η ώρα να πάρουμε το δρόμο της επιστροφής γιατί είχαμε να πάμε και σούπερ μάρκετ οι μάνες! Επειδή όμως ναι μεν ωραία η παρέα αλλά μας αρέσουν οι στιγμές μόνο οι δυο μας κάναμε ακόμα μια στάση, για καφέ (εγώ), παγωτό (η Ιωάννα) και ξεφυλλίσαμε τον κατάλογο από το Μεταίχμιο και τραβήξαμε και τα βιντεάκια μας, και λερώσαμε και το κολάν μας (όχι εγώ).

Κάποιες αγάπες δεν αλλάζουν ποτέ. Καφές, παγωτό και βιβλία.

Όσο για τη δική μας, ε, αυτή αλλάζει. Και γεμίζει κάθε μέρα παγωτένια φιλιά!

*Είναι ωραία η συνέντευξη, όχι ότι την έγραψα εγώ. Αλλά, ναι, είναι ωραία:

Τα βιβλία της είναι γεμάτα σκίτσα, σχηματάκια και ατάκες, τόσο ζωντανά όλα που σε κάνουν να θέλεις να μείνεις για πάντα εκεί, στον κόσμο της μικρής ντετέκτιβ Πένι Πέπερ. Στον κόσμο των παιδιών.

Το ότι μια γυναίκα γράφει παιδικά βιβλία που έχουν πλάκα, δεν σημαίνει κατ’ ανάγκην ότι έχει και η ίδια πλάκα. Το ότι γράφει για παιδιά, δεν σημαίνει ότι έχει δικά της ή ότι ξέρει πώς να επικοινωνεί με τα παιδιά. Το ότι δίνει πρωταγωνιστικό ρόλο σε σκυλάκια, δεν σημαίνει ότι είναι ζωόφιλη. Το ότι είναι διάσημη, δεν σημαίνει ότι της αρέσει να επικοινωνεί με τους αναγνώστες της.

Ευτυχώς, η Γερμανίδα συγγραφέας που ζει με τις δύο κόρες της, τον άντρα της και τα δυο τους σκυλιά στο Σιάτλ, ανατρέπει όλα τα παραπάνω. Μέσα από τη συνέντευξη που μας παραχώρησε λίγο πριν τις 8 Μαρτίου που βρέθηκε στη χώρα μας αποδεικνύει ότι είναι η συγγραφέας που θα θέλαμε να κάνουμε φίλη για να μιλάμε, να βολτάρουμε και να ξεκαρδιζόμαστε στα γέλια.

Διαβάζοντας τα βιβλία σας (πράγμα δύσκολο καθώς η κόρη μου ούτε καν με αφήνει να τα αγγίξω!) καταλαβαίνω ότι θα πρέπει να είστε ένα πραγματικά αστείο άτομο.

Αυτό πιστεύω και εγώ. Μπορώ να γίνω και γκρινιάρα, αλλά συνήθως δεν κρατάει πολύ. Γενικά είμαι ένα χαρούμενο άτομο. Μήπως όλοι, όλη την ώρα, σας ζητάνε να τους πείτε ανέκδοτα ή αστείες ιστορίες;

Μπα, όχι. Αλλά τα λέω ούτως ή άλλως. Πώς κυλάει μια συνηθισμένη μέρα σας στο Σιάτλ;

Λοιπόν, ξυπνάω νωρίς, γύρω στις 5.30 π.μ. γιατί η ζωή ξεκινά νωρίς εδώ και επίσης λόγω της διαφοράς ώρας με τη Γερμανία- είναι 9 ώρες μπροστά. Έτσι, εάν θέλω να πετύχω κάποιον στο τηλέφωνο, πρέπει να γίνει νωρίς το πρωί. Το πρώτο πράγμα που κάνω είναι να δέχομαι μια επίθεση από έναν γερμανικό ποιμενικό που χαίρεται τόσο που με βλέπει. Πίνω λίγο καφέ και αρχίζω να γράφω, να κάνω έρευνα, να σκέφτομαι πλοκές, να διαβάζω και να γράφω ξανά για λίγες ώρες. Κάποια στιγμή βγαίνω έξω στη βροχή γιατί τα σκυλιά τρελαίνονται και έτσι κάνουμε ατελείωτες βόλτες στα δάση και στα βουνά στη γύρω περιοχή. Μπορεί να γίνει και λίγο μυστηριώδες όλο αυτό γιατί μπορεί να δεις το συνηθισμένο κογιότ, την αρκούδα ακόμα και ένα λιοντάρι του βουνού. Τα απογεύματα είναι αφιερωμένα σε δουλειές και στην κόρη μου, και μετά πάλι γράφω. Εάν έχω ενέργεια, το βράδυ πηγαίνω για γιόγκα. Αλλιώς, πηγαίνω απλά στο ψυγείο. Το σπίτι σας είναι γεμάτο...

Βιβλία, σοκολάτες και σκυλιά. Ποια είναι η πιο έντονη ανάμνηση από την παιδική σας ηλικία;

Μια φορά, στα 5 μου, η μαμά μου έβαλε το πάνω μέρος του μπικίνι της στο κεφάλι μου για να καλύψει τα αυτιά μου. Είχα πάντα ευαισθησία σε αυτό το σημείο αλλά οι γονείς μου είχαν ξεχάσει το καπέλο μου. Ήταν μια κρύα καλοκαιρινή ημέρα στην ακτή. Ο εξευτελισμός ακόμα βράζει μέσα μου. Υπάρχει και μια σχετική φωτογραφία κάπου, κρυμμένη στη σοφίτα. Δεν θα τη δει κανείς, ποτέ! Μιλήστε μας για την αγάπη σας στα σκυλιά. Οι γονείς σας δεν σας είχαν πάρει ένα και τώρα τα λατρεύετε.

Ακριβώς! Ζούσαμε σε ένα πολύ μικρό διαμέρισμα, και τώρα καταλαβαίνω ότι δεν θα ήταν το καλύτερο περιβάλλον για ένα σκυλάκι. Συνήθιζα να σταματάω σε έναν φράκτη επιστρέφοντας σπίτι από το σχολείο και να δίνω το μεσημεριανό μου σάντουιτς στον μεγάλο, μαύρο σκύλο που ζούσε εκεί, υποκρινόμενη ότι ήταν δικός μου. Πριν λίγα χρόνια τελικά πήρα τον δικό μου σκύλο. Τώρα έχω δύο και δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς σκυλιά. Είναι απλά τα καλύτερα - αστεία, αγαπησιάρικα και πάντα χαρούμενα όταν σε βλέπουν! Τι άλλο δεν είχατε ως παιδί και τώρα το απολαμβάνετε ως ενήλικας;

Λοιπόν, μεγάλωσα στην Ανατολική Γερμανία και δεν ήταν επιτρεπτό να ταξιδεύουμε σε όλα αυτά τα συναρπαστικά μέρη όπως η Αγγλία, η Αμερική, η Ιταλία ή η Ελλάδα. Πάντα ένιωθα λυπημένη για αυτό όσο ήμουν παιδί. Αλλά τώρα και μπορώ να ταξιδεύω και το κάνω - και είμαι ιδιαίτερα ευγνώμων για αυτό. Το γράψιμο διατηρεί την ψυχή σας νέα;

Εντελώς. Νομίζω ότι θα συνεχίσω να διαβάζω και να γράφω παιδικά βιβλία και όταν θα είμαι 80 και. Υπάρχει κάτι πραγματικά τονωτικό στο να γράφεις για παιδιά.

Ποια ήταν η πρώτη σας ιστορία;

Ήταν ένα ποίημα για ένα σαλιγκάρι που βρίσκει έναν φίλο. Ένα σκουλήκι. Γεμάτο νόημα!

Από πού αντλείτε έμπνευση; Πηγαίνετε πραγματικά στους σταθμούς του μετρό και του τρένου για να παρατηρήσετε τις αντιδράσεις των ανθρώπων;

Την έμπνευση μπορείς να τη βρεις παντού. Μπορεί να κάθεσαι κάπου και να παρατηρείς τους ανθρώπους και να τους ακούς - βλέπεις τα πιο δραματικά και ξεκαρδιστικά πράγματα. Μου αρέσουν οι δημόσιοι χώροι για αυτόν τον λόγο, κυρίως στις ΗΠΑ όπου όλοι μιλάνε απίστευτα δυνατά έτσι ώστε μπορείς να ακούς ολόκληρη τη συζήτηση που κάνουν. Τέλεια.

Ποιος είναι ο αγαπημένος σας χαρακτήρας, εκτός από την ίδια την Πένι;

Βασικά είναι η γιαγιά της Πένι. Είναι αυτός ο τύπος της γιαγιάς που θέλεις - ψήνει κουλουράκια, σε αφήνει να βλέπεις Trash TV και ποτέ δεν σου θυμώνει. Είναι να μην την αγαπάς;

Η κόρη μου Ιωάννα, τεράστια θαυμάστρια των ιστοριών της Πένι Πέπερ, την πρώτη φορά που διάβασε μόνη το έκανε με ένα από τα βιβλία σας. Ποια είναι τα μαθήματα ζωής που δίνετε στους μικρούς σας αναγνώστες;

Απλά προσπαθώ να περάσω θεμελιώδεις ανθρωπιστικές αξίες στα βιβλία μου. Όλοι είναι ίσοι, όλοι είναι χρήσιμοι και μπορείς να αγωνιστείς ενάντια στην αδικία- ακόμα και ως παιδί. Πιστεύετε ότι ο ρόλος της μητέρας αποτελεί βοηθητικό παράγοντα στο να γράφετε τόσο ζωντανά, τόσο... σαν παιδί;

Πιθανόν. Ποτέ δεν ήμουν ένας αυστηρός γονιός, πάντα διασκέδαζα τόσο πολύ με όλες τις παιδικές δραστηριότητες. Σε πολλές περιπτώσεις, προτιμούσα να κάθομαι στο τραπέζι των παιδιών στα πάρτι, είχε πολύ περισσότερη πλάκα. Πώς νιώθουν οι κόρες σας που είστε τόσο διάσημη; Τους αρέσουν τα βιβλία σας;

Νομίζω πως είναι αρκετά υπερήφανες. Τους αρέσουν πολύ οι ιστορίες της Πένι Πέπερ. Και μερικές φορές με βοηθάνε με την πλοκή ή σκέφτονται κάποιες ιδέες ή μου λένε τι θα έκανε ένα παιδί σε συγκεκριμένες καταστάσεις. Μου λένε φράσεις όπως «Κανένα παιδί δεν θα έλεγε/ έκανε κάτι τέτοιο!» και πραγματικά αυτό με βοηθάει.

Θα θέλατε να δείτε την Πένι πρωταγωνίστρια σε ταινία κινουμένων σχεδίων;

Φυσικά! Θα ήταν φανταστικό! Θα ήταν επίσης ωραία μια κανονική ταινία. Εγώ θα έφερνα τα σκυλιά. Περιμένουμε να σας γνωρίσουμε από κοντά! Είναι αυτή η πρώτη σας φορά στη χώρα μας και τι σημαίνει Ελλάδα για σας;

Έχω έρθει στην Ελλάδα άλλη μία φορά, πριν από 25 χρόνια περίπου με το αγόρι μου (που τώρα είναι σύζυγός μου). Μείναμε σε ένα όμορφο νησί, δεν θυμάμαι σε ποιο, και δοκιμάσαμε όλα τα μενού στα εστιατόρια εκεί. Όλα ήταν τόσο υπέροχα. Μου άρεσε πολύ και είμαι τόσο ενθουσιασμένη που επιστρέφω! Επίσης περιμένουμε με αγωνία και την έκδοση του καινούριου σας βιβλίου «Κατάσκοποι στην άμμο». Θα μας πείτε λίγα λόγια για την ιστορία του;

Ναι, η ιστορία διαδραματίζεται στην Ιταλία. Η Πένι και οι γονείς της πηγαίνουν για κάμπινγκ και παίρνουν μαζί και την Ίντα ενώ κατά μία φανταστική σύμπτωση η Φλόρα και η Μαρί καταλήγουν και αυτές εκεί, αλλά μένουν σε ένα πολυτελές ξενοδοχείο. Έτσι έχουμε την αντίθεση του απλού σκηνικού ενός κάμπινγκ και του σούπερ-σούπερ πολυτελούς ξενοδοχείου. Σύντομα τα κορίτσια αναλαμβάνουν ακόμα μία υπόθεση, καθώς κάποιος κλέβει όλες τις ακριβές πετσέτες από το ξενοδοχείο και η Πένι με τις φίλες της πρέπει να πάνε εκεί σε μυστική αποστολή και να εργαστούν ως καμαριέρες. Τις βοηθάνε και μερικά αγόρια αυτή τη φορά.

Ποιο είναι το μεγαλύτερο μυστήριο στη ζωή;

Πού πηγαίνουν όλες οι κάλτσες που μπαίνουν ως ζευγάρι στο πλυντήριο και βγαίνουν μονές; Σε έναν τέλειο-τέλειο κόσμο...

Όλοι θα διάβαζαν Πένι Πέπερ, φυσικά. Αντί για post scriptum: Είπα στην Ιωάννα "Η Ulrike θα έρθει στην Ελλάδα!" και εκείνη απάντησε: «Δεν είναι Ulrike, μαμά, είναι UrLIKE». Συγγνώμη αλλά νομίζω ότι πραγματικά της αρέσετε πολύ.

Φαίνεται ότι έχει πλάκα!