Ένας Αύγουστος και ο ήλιος μου
Αύγουστος. Ο μήνας που μέσα του κλείνει ό,τι όλο τον χρόνο απλώνουμε σε στιγμές μικρές. Τρυφερές αναμνήσεις, αυτοσχέδια τραγούδια, δικαίωμα στο μαζί και το χώρια, άπειρα γέλια, βουτιές χέρι-χέρι, και έναν ήλιο να φωτίζει την αγάπη μας χειμώνα-καλοκαίρι.
Βουτάς με τη μάσκα σου βαθιά, πολύ βαθιά και βρίσκεις τα πιο όμορφα κοχύλια. Φοβάμαι όταν βουτάς, μα μέσα μου ξέρω. Ο φόβος μου δεν θα σταθεί ποτέ εμπόδιο στα πιο μεγάλα σου μακροβούτια.
Κάνει ζέστη και παιδεύομαι με τα κατσαρολικά. Τι να φτιάξω πάλι; Τηγανίζω δυο αυγά μάτια. «Είναι το πιο νόστιμο φαγητό που μου έφτιαξες ποτέ» λες. Κάνω ότι το πιστεύω και χαμογελάω.
Τα απογεύματα ξεπλένεις στα γρήγορα το αλάτι από πάνω σου και τρέχεις να βρεις τις φίλες σου. Περνάς υπέροχα χωρίς εμένα. Πρέπει να το συνηθίσω.
«Τι έχεις; Δεν φαίνεσαι χαρούμενη» μου λες. Και εκείνες τις στιγμές εσύ γίνεσαι μαμά κι εγώ παιδί. Πόσο παιδιάστικο στ’ αλήθεια να σου κρύβω το πώς νιώθω.
Με ζωγραφίζεις με τις κηρομπογιές σου. Μου βάζεις χρώματα στα μαλλιά, ωραίο φόρεμα και κατακόκκινο κραγιόν στα χαμογελαστά μου χείλη. Έτσι με βλέπεις, καρδιά μου; Τόσο όμορφη;
Βάζουμε τα περσινά μαγιό. Λίγο τσιτώνουν. «Μια χαρά είναι! Πάμε παραλία, μη χάνουμε χρόνο!». Εμείς δεν είμαστε «τέλειες», μοντέλες, θεές, αλλά να, μας αγαπάμε. Τέλειο δεν είναι αυτό;
Μεσημέρι Αυγούστου. Διαβάζεις στο μπαλκόνι το βιβλίο σου και τα μαλλιά σου, εκεί στις άκρες, έχουν πάρει ένα χρυσαφένιο χρώμα... Εάν δεν είναι αυτό ευτυχία, τι είναι, αγάπη μου;
Βγάζουμε selfies και τις ανεβάζουμε στο Instagram. Το hashtag είναι #holy_days. Οι άγιες μέρες του χρόνου ολόκληρου, που κανείς και τίποτα δεν επιτρέπουμε να διακόψει.
«Ποια παράσταση θα δούμε φέτος στην Επίδαυρο; Έλα να διαλέξουμε μαζί!». Μακάρι τα όσα βλέπουμε παρέα να σε κάνουν να έχεις πάντα ανοιχτό μυαλό και απεριόριστους ορίζοντες.
«Μια μέρα μόνο η οικογένεια!» είπες μια χρονιά και καθιερώθηκε. Μπάνιο, βόλτα, φαγητό, μόνο οι τρεις μας. Πόσο φωτίζει το πρόσωπό σου όταν είμαστε μαζί, μαμά, μπαμπάς και κόρη!
Ξυπνάς το πρωί νωρίς να προλάβεις τη μέρα, τους φίλους, τα κύματα, τα παγωτά! Βραδιάζει και δεν χορταίνεις, θες κι άλλο! Η ενέργειά σου, η απίστευτη αυτή ενέργειά σου, είναι το δικό μου καύσιμο. Σε ευχαριστώ.
Τα βράδια που ξαπλώνουμε οι δυο μας στο ντιβάνι, κοιτάζουμε τα άστρα, πόσο πολλά, πόσο φωτεινά, και μου ζητάς «ένα παραμύθι από το μυαλό σου, μαμά!», δεν τα αλλάζω με τίποτα στον κόσμο. Ούτε με όλα τα αστέρια τ’ ουρανού.
Τα καλοκαίρια μας, γεμάτα άμμο και πολύχρωμα φουσκωτά, φρούτα λαχταριστά και αλμυρά φιλιά, ξενύχτια με φίλους και γέλια πολλά... Τα καλοκαίρια της ζωής μας. Πόσο θέλω να τα θυμάσαι όταν μεγαλώσεις!
(σκέψεις για τον μήνα Αύγουστο, για το Ημερολόγιο Μαμά, εκδόσεις Μίνωας)