Το Halloween Party που βγήκε από την Κόλαση

Έχουν περάσει δύο χρόνια από εκείνη την αποφράδα ημέρα, από το Halloween πάρτι γενεθλίων της Ιωάννας, και πια μπορώ να το πω: Ήταν το χειρότερο πάρτι έβερ.

Τετάρτη δημοτικού. Το κοριτσάκι μου θα έκλεινε τα 9, και όπως κάθε χρόνο ήθελε να κάνει κάτι ξεχωριστό για τα γενέθλιά της. Και όπως κάθε χρόνο έπρεπε να σκεφτώ κάτι πρωτότυπο, κάτι που θα την έκανε πολύ πολύ χαρούμενη, κάτι που θα ευχαριστούσε όλα τα παιδάκια - αλλά και τους γονείς τους.

Και το βρήκα. Είχα ιδεάρα. Αφού τα γενέθλιά της (4 Νοεμβρίου) έπεφταν κοντά στην κολοκυθοεποχή του Halloween, γιατί να μην κάναμε ένα Halloween Birthday Party;!

Κυρίως όταν ήρθε από το σχολείο της ένα ενημερωτικό σημείωμα τύπου «αυτοί οι εορτασμοί είναι του διαβόλου», η απόφαση μέστωσε μέσα μου. Θα το κάναμε οπωσδήποτε.

Η Ιωάννα ήταν ενθουσιασμένη, έψαχνε κάθε μέρα ιδέες σε YouTube, Pinterest, Google και εγώ είχα αρχίσει από νωρίς τις προετοιμασίες. Και όταν λέμε νωρίς, εννοούμε...

Ένα μήνα πριν:

- Νοίκιασα για εκείνο το απόγευμα έναν μεγάλο χώρο, που κανονικά λειτουργεί ως χώρος εκγύμνασης (aerial yoga, pole dancing κ.λπ.) αλλά φιλοξενεί και πάρτι.

- Η φίλη μου Μαρία Χολέβα μου σύστησε έναν μάγο που τα μαγικά του ξετρελαίνουν τα παιδιά αυτής της ηλικίας, τον βρήκα, τον έκλεισα.

- Φτιάξαμε τη λίστα των καλεσμένων, συμφωνώντας με την Ιωάννα ότι θα καλέσουμε πολλά παιδιά αλλά ότι δεν μπορούμε να καλέσουμε ΟΛΟΥΣ τους φίλους και τους συμμαθητές της στο πάρτι.

2 βδομάδες πριν:

- Η Ιωάννα σχεδίασε μόνη της την τούρτα γενεθλίων, και στείλαμε το σχέδιο στη Ρενάτα μας (Regina Queens of Sweets) που μας φτιάχνει την τούρτα κάθε χρόνο.

- Αποφασίσαμε να φτιάξουμε χειροποίητες προσκλήσεις. Η Ιωάννα σκέφτηκε το κόνσεπτ (τραβάς την πρόσκληση και το ανθρωπάκι σού βγάζει τη γλώσσα), τις ζωγράφισε και εγώ τις έγραψα και τις έβαλα σε φακέλους.

- Η Αγάπη Κανταρτζή (thecraftroom.gr) μας έφτιαξε υπέροχα γραφικά με Halloween θέμα, τα πήγα και μου τα εκτύπωσαν σε χαρτόνια, τα έκοψα, τα έκανα γιρλάντες και τύπου αφίσες για τον τοίχο.

- Σκέφτηκα παιχνίδια μυστηρίου που μπορούν να παίξουν τα παιδιά μέχρι να έρθει ο μάγος, και καθόμουν τα βράδια, έγραφα χαρτάκια και έπλαθα σενάρια- και ξαναέγραφα χαρτάκια.

1 βδομάδα πριν:

- Βρήκαμε στα H&M το τέλειο φόρεμα για την οικοδέσποινα του πάρτι. Αρκετά φρικιαστικό, αρκετά κολακευτικό, φυσικά και έπρεπε να είναι η ωραιότερη - βασικός κανόνας των πάρτι.

- Βρήκαμε τέλειες στέκες και μάσκες με αραχνούλες, μούμιες, δράκουλες και άλλα φρικιαστικά, για τους καλεσμένους μας.

- Αγοράσαμε δωράκια- φάρσες για τα παιδιά. Τσίχλες που προσφέρεις στον άλλον και του μαγκώνεται το δάκτυλο, αράχνες που ξεπετάγονται και σε στέλνουν απευθείας στο καρδιολογικό, πήραμε τσαντάκια, τα συσκευάσαμε (σ.σ. τα συσκεύασα) ένα-ένα.

- Κανόνισα με πιτσαρία να έρθουν πίτσες, πήραμε ποτηράκια, πιατάκια, χαρτοπετσέτες, χυμούς, νερά κλπ. κ.λπ. για τον μπουφέ.

Λίγες ώρες πριν το πάρτι:

- Ο Αποστόλης έφτιαξε μαζί με την Ιωάννα playlist για τρελό χορό.

- Η φίλη μου Βάλια Νούσια (beaucouphandcrafts) είχε έτοιμες δικές της φανταστικές κατασκευές για Halloween πάρτι, αλλά δεν μπορούσε να μας τα φέρει, πήγε ο Αποστόλης, τα φόρτωσε, τα έφερε, τα στήσαμε.

- Στήσαμε τον μπουφέ με όλα τα σχετικά διακοσμητικά, και τις στέκες και μάσκες μπροστά μπροστά για να τα φοράνε τα παιδιά με το που μπαίνουν στο πάρτι.

- Κολλήσαμε BOO και 9 στον τοίχο, φουσκώσαμε μπαλόνια που φωσφορίζουν στο σκοτάκι, μας έφυγαν τα πνευμόνια, κρεμάσαμε νυχτερίδες κιαγάπεςγλυκιάμου, η διακόσμηση ήταν φρικιαστικά ωραία.

- Φτιάξαμε μια γωνιά Photo BOOth, με props της Βάλιας και φωτογραφική μηχανή την Instax της Ιωάννας, που εκτυπώνει επιτόπου τις φωτό.

(Η ιδέα του Photo BOOth άρεσε πολύ, και μετά το πάρτι πολλά παιδιά ζήτησαν φωτογραφική μηχανή από τους γονείς τους, να τα λέμε και αυτά)

(Κουραστήκατε με όοολα αυτά που διαβάσατε; Έρχεται και το καλύτερο).

Δεν φαίνονται όλα τέλεια, φανταστικά, υπέροχα; Και ήταν! Μέχρι που...

Άρχισαν να καταφτάνουν τα παιδιά. Πολλά παιδιά. ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ ΠΑΙΔΙΑ! Έρχονταν γονείς που δεν είχα ξαναδεί, παιδιά που δεν ήξερα καν το όνομά τους, παιδιά που η κόρη μου δεν είχε κάνει ποτέ παρέα μαζί τους. Τι είχε γίνει;

Η Ιωάννα τους είχε καλέσει ΟΛΟΥΣ, εντός και εκτός λίστας. Ναι, φυσικά και τα μικρότερα αδερφάκια τους, τι θα μας πείραζαν;

Λάθος Νο1.

Είχα πει στους γονείς ότι θα αφήσουν τα παιδιά στον χώρο στις 6.00 μ.μ., να πάνε για καφέ ή όπου θέλουν, πάντως να φύγουν, και να επιστρέψουν στις 9.30 μ.μ. να τα πάρουν.

Λάθος Νο2, και ΤΕΡΑΣΤΙΟ.

Πραγματικά δεν φαντάζεστε τι ακολούθησε! Τα παιδιά ήταν κυριολεκτικά ανεξέλεγκτα, σε μια παράνοια, σε μια μετάλλαξη, λες και είχαν δαιμονιστεί (σ.σ. καλά μας τα γράφανε από το σχολείο, νάτα τώρααα).

Μάλλον, όχι τα παιδιά, όχι, μην γίνομαι άδικη. ΤΑ ΑΓΟΡΙΑ. Ακόμα και όσα ήξερα καλά και θεωρούσα πολύ γλυκά παιδάκια, είχαν πάθει παροξυσμό.

Εδώ μερικές από τις σπάνιες ήρεμες στιγμές τους

Τα κορίτσια ήθελαν να παίξουν και να χορέψουν αλλά τα αγόρια έπαιρναν φόρα από τη μία άκρη του χώρου ως την άλλη, ως την τζαμαρία δηλαδή, έτρεχαν, σκαρφάλωναν στους στύλους, ούρλιαζαν, έχυναν κάτω τους χυμούς... Λες και τα είχαν κλεισμένα στην απομόνωση για κανά μήνα, δεν ξέρω, σκίζω το πτυχίο ψυχολογίας.

Επικίνδυνα πράγματα και όταν έχεις την ευθύνη τόσων παιδιών, αλλά και ενός χώρου που δεν σου ανήκει, τρελαίνεσαι που έχεις χάσει τον έλεγχο. Τρελαίνεσαι που δεν περίμενες αυτόν τον χαμό.

Ο Αποστόλης τους έβαλε τις φωνές, η Ιωάννα άρχισε να κλαίει που ο μπαμπάς της φώναζε στους φίλους της, εγώ στεναχωριόμουν που ο Αποστόλης φώναζε και η Ιωάννα έκλαιγε, όλα πήγαιναν εντελώς χάλια.

Η μόνη σωτηρία ήταν ο μάγος. Ο μεσσίας. Ο από μηχανής θεός. Καλά μου το είχε πει η Μαρία, ο Martino ήταν πραγματικά πολύ καλός και έκανε κάτι μαγικά που σε άφηναν με το στόμα ανοιχτό. Χμ, όχι όμως όλους. Όχι και τα αγόρια.

Τα αγόρια ήξεραν ακριβώς τι κρυβόταν πίσω από κάθε μαγικό, πετάγονταν, χαλούσαν τη στιγμή, έκαναν συνέχεια τους ξερόλες. Φεύγοντας ο μάγος μού είπε ότι ήταν από τα πιο ζωηρά παιδιά που έχει δει σε πάρτι - υποθέτω ότι έχει πάει σε πολλά.

Και ήρθε η ώρα να φάμε. Που φυσικά δεν είχα υπολογίσει ποσότητα για έναν λόχο. Τσίμα τσίμα έφτασαν οι πίτσες. Μόνο που είχαν τελειώσει και τα νερά αλλά και τα ποτήρια (σ.σ. είχα πάρει πάνω από 120 ποτήρια), και ο χώρος δεν είχε κουζίνα, βρύση, νερό.

Σκέτη καταστροφή. Τα παιδιά διψούσαν.

Δεν μπορούσα να φύγω ούτε εγώ ούτε ο Αποστόλης από εκεί, καθώς έπρεπε να ελέγχουμε το αλαλιασμένο πλήθος. Κάλεσα σε βοήθεια την αδερφή μου την Όλγα, έφερε μερικά ποτηράκια, και πάλι δεν έφτασαν, αλλά τουλάχιστον ως δασκάλα βρήκε τον τρόπο να βάλει τα παιδιά σε μια τάξη. (Μιλάμε για πάρτι, ας το υπενθυμίσω σε αυτό το σημείο).

Κόψαμε την πολύ ωραία και νόστιμη τούρτα, είπαμε το τραγουδάκι, μοιράσαμε τα κομμάτια, η τούρτα ευτυχώς έφτασε, η Ρενάτα τις κάνει πάντα πολύ μεγάλες, ο Θεός να την έχει καλά.

Και εκείνη τη στιγμή ήθελα να πάρω τους γονείς και να τους πω «ελάτε, μαζέψτε τα, δεν αντέχω άλλο, γιατί μου τα αφήσατε, γιατί δεν με προειδοποιήσατε;».

Εδώ που τα λέμε, οι γονείς ήταν οι μόνοι που πέρασαν ωραία σε αυτό το πάρτι. Γιατί έλειπαν. Γιατί έπιναν το καφεδάκι τους χωρίς τα παιδιά τους.

Όταν τελικά ήρθαν στις 9.30, με γέμισαν με χίλια ευχαριστώ, ήταν πραγματικά ενθουσιασμένοι που είχαν kids free 3 ώρες Σαββάτου. Τα αγόρια είχαν λουφάξει, είχαν μεταμορφωθεί ξανά στα μικρά γλυκά αγοράκια που ήξερα, και με κοιτούσαν με κουταβίσιο βλέμμα που έλεγε "κα Αλεξάνδρα, μαμά της Ιωάννας, μην πείτε κάτι στη μαμά μου, σας παρακαλούμε". Δεν είπα.

Και φυσικά όταν όλοι έφυγαν, καθίσαμε μόνοι μας να μαζέψουμε όλα τα διακοσμητικά, να σκουπίσουμε, να φορτώσουμε τα πράγματα, να αφήσουμε τον χώρο καθαρό, να μαζέψουμε τα κομμάτια μας και να πάμε σπίτι...

Κουρασμένοι ξεκουρασμένοι, έπρεπε να τα φωτογραφίσουμε αυτά τα tattoo που είχαμε κάνει

στο μπράτσο, μαμά, μπαμπάς και κόρη.

Το μόνο καλό; Τα πολλά δώρα. Γιατί, όπως είπε η Ιωάννα «μαμά, μπορεί να έκανα λάθος που κάλεσα τόσα πολλά παιδιά, κοίτα όμως τώρα πόσα δώρα πήρα!». Μάλιστα.

Την επόμενη μέρα μια φίλη της Ιωάννας έκανε τα γενέθλιά της σε ταβέρνα. "Ρε φίλε, σε ταβέρνα;" είχα σκεφτεί όταν μας κάλεσαν.

Σας πληροφορώ ότι αυτό ήταν το πιο ωραίο πάρτι γενεθλίων! Γιατί έτσι πτώμα που ήμουν, δεν είχα καλύτερο από το καθίσω σε μια ταβέρνα, να φάω, να πιω, να συζητήσω και να μην σκέφτομαι τίποτα. Και τα παιδιά πέρασαν τέλεια. Σε ταβέρνα. Άκου να δεις.

Καλό φρικιαστικό Halloween σε όλους!