COVIDAYS: Πώς κόλλησα μένοντας σπίτι

Ακολουθώ ευλαβικά τις οδηγίες του Τσιόρδα, κλείνομαι σπίτι για να μην κολλήσω, ενημερώνομαι, πλένω χέρια, απολυμαίνω, και τελικά τι; Με βρήκε αυτό που απευχόμουν: Κόλλησα.

Ψυχραιμία, παιδιά. Δεν κόλλησα COVID19. Όχι ακόμα τουλάχιστον. Μην ψάχνεστε για το πότε φιληθήκαμε/αγκαλιαστήκαμε/αγγιχτήκαμε. Χαλαρώστε, ανάσες, όλα καλά.

Ότι κόλλησα όμως, ΚΟΛΛΗΣΑ, όταν ανακάλυψα το «Παίζοντας στο σπίτι!», το online πρόγραμμα του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης με θέμα τη ζωή των αρχαίων Ελλήνων.

«Εδώ είσαι, Αλεξάνδρα! Για σένα το έφτιαξαν αλλά δεν το ξέρουν» σκέφτηκα μέσα σε υπέρμετρο ενθουσιασμό.

Και εξηγώ πάραυτα την τρελή αυτή χαρά:

1. Ένα από τα αγαπημένα μου βιβλία όταν ήμουν μικρή, ήταν δώρο από τη θεία μου την Αλίκη που ήταν δασκάλα (άρα διάλεγε τα καλύτερα), και αφορούσε στη ζωή των αρχαίων Ελλήνων. Νομίζω πως ακόμα θυμάμαι την εικονογράφηση, μπορεί και όχι, πάντως ξέρω ότι: Α. Με καθόρισε, Β. Η μάνα μου το «εξαφάνισε», όπως πολλά άλλα.

2. Πριν γίνω δημοσιογράφος, τελείωσα τη Φιλοσοφική Σχολή. Αυτό σημαίνει πως στη Γ’ Λυκείου παπαγάλισα πολλά αρχαία ελληνικά, με επιτυχία κατά πώς φάνηκε, και Α. Σιχάθηκα την παπαγαλία όσο τίποτα Β. Με κέρδισε δια βίου η ευφυία των αρχαίων ημών προγόνων. Γ. Πήραμε παπαγαλάκι που ΔΕΝ λέει ό,τι λες.

3. Σε μια αναδρομή σε προηγούμενες ζωές (μικρή παύση εδώ) είχα δει ότι ήμουν χαρωπό αγόρι με ξανθούς βοστρύχους στην αρχαία Αθήνα. Αχά, βλέπουμε τι γίνεται εδώ;!

4. Κάθε φορά πηγαίνουμε ΜΑΖΙ με την Ιωάννα στο αγαπημένο μας Κυκλαδικό. Αυτή είναι ίσως η μοναδική ευκαιρία μου να πάω ΜΟΝΗ. Και να παίξω και εγώ. Να γίνω λίγο παιδί, γιατί, οκ, ωραία περνάμε, η νοικοκυροσύνη όμως του #μένουμεμέσα μου δίνει και λίγο στα νεύρα ώρες ώρες.

Τι κάνω μόνη μου μες το σαλόνι μου;

(Βάζω και λίγη Βανδή στο ποστ, γιατί και η Δέσποινα απόφοιτος Φιλοσοφικής είναι, νιώθει.)

Κάνω κλικ στο Cycladic.gr και βλέπω μπροστά μου κατηγορία HOME ACTIVITIES. Κλικ.

Πώς έπαιζαν τα παιδιά των αρχαίων Ελλήνων μέσα στο σπίτι; (ε, καλά, ξέρω, αφού σε προηγούμενη ζωή ΗΜΟΥΝ παιδί στην αρχαία Ελλάδα)

Γνωρίζεις ότι πολλά από τα παιχνίδια που παίζεις με τους φίλους σου παίζονταν και στην αρχαία Ελλάδα; (Σίγουρα δεν εννοούν τα στόριζ που ανεβάζω στο Ίνστα και ταγκάρω τις φίλες mom bloggers)

Έχεις σκεφτεί πώς ντύνονταν τα παιδιά στην αρχαιότητα; (Μόνο με χιτώνα, όχι;)

Σκρολάρω (ναι, ο Μπαμπινιώτης εγκρίνει, οκ;) και διαβάζω λέξεις που με εξιτάρουν:

Αθύρματα (παιχνίδια!)

Πλαγγόνες (κούκλες!)

Ριπίδια (βεντάλιες!)

Στην κατηγορία «Το ένδυμα στην αρχαία Ελλάδα», κολλάω. Τόσα χρόνια στα γυναικεία περιοδικά, κάτι μου άφησαν. Η αγάπη για τη μόδα είναι ένα από αυτά.

Διαβάζω προστακτικές και κολλάω από πίσω και το Αλεξάνδρα μου!. Δηλαδή, στο «Κατέβασε το βιβλίο», εγώ διαβάζω «Κατέβασε το βιβλίο, Αλεξάνδρα μου!», και υπακούω πειθήνια.

Ωπ, να το ομώνυμο βιβλίο των (αγαπημένων) Μαρίνας Πλατή και Ελένης Μάρκου, και νάμαι να το ξεφυλλίζω εδώ, στο σπίτι μου στην Πετρούπολη, αγκαλιά με το λάπτοπ μου.

Συμμερίζεστε τη χαρά μου; Ναι; Συνεχίζω: Τι κοσμήματα φορούσαν στην αρχαία Ελλάδα, πώς χτένιζαν τα μαλλιά τους, πώς θα κάνουμε κι εμείς το ίδιο, πώς θα φτιάξουμε ρούχα, κούκλες, παιχνίδια... πόσες ιδέες! Παναγία μου, ειλικρινά, εδώ θα μείνω, φτιάξτε ένα τοστ και φάτε, αγαπημένη μου οικογένεια, ξεχάστε με για λίγο, θα με υποχρεώσετε.

Ιωάννα: «Καλά, βρε μαμά, τι κάνεις τόση ώρα;»

Εγώ: «Τα παιδία παίζει».

Ιωάννα: (κενό, κουνάει κεφάλι, φεύγει, ας μην της μιλήσω από τώρα για την αττική σύνταξη)

*Αφήστε με να λέω. Εσείς μπείτε στο cycladic.gr παρέα με τα παιδιά σας, μπείτε άφοβα, μπείτε όλοι, δεν θα στριμωχτούμε, δεν θεωρείται ομαδική συγκέντρωση, μην φοβάστε. Αν και είναι σίγουρο: ΘΑ ΚΟΛΛΗΣΕΤΕ.

(Στην κεντρική φωτογραφία φυσικά δεν είμαι σπίτι - φαντάσου να είχα αυτή τη θέα από το παράθυρό μου! Βρίσκομαι στο Μουσείο της Αρχαίας Νεμέας και κοιτάζω τον Ναό του Διός. Καθαρά Δευτέρα του 2020).