Γιαγιά Αγγελική: Τι (της) έμαθα στην καραντίνα
Έχουμε δύο γιαγιάδες. Χωρίς παππούδες. Η μία μένει ακριβώς από κάτω μας. Η μαμά της μαμάς μου. Η άλλη μένει λίγο πιο μακρυά. Είναι η γιαγιά η Αγγελική, η αγαπημένη μου γιαγιά, αυτή που με πρόσεχε όταν ήμουν μικρή, αυτή που τώρα προσέχω εγώ.
Όταν έκλεισαν τα σχολεία, η γιαγιά πήρε τηλέφωνο και ρώτησε τη μαμά μου μήπως έχει κάπου να πάει για δουλειά ή σε κάποιο event. Για να με αφήσει λίγο στο σπίτι της γιαγιάς, αφού «έκλεισαν τα σχολεία». "Ποια δουλειά; Ποια events; !" είπε η μαμά μου.
Η γιαγιά δεν είχε καταλάβει τι γινόταν. Η γιαγιά ήθελε απλά παρέα.
Εγώ έπρεπε να μείνω σπίτι, και η γιαγιά το ίδιο. Η καθεμιά στο δικό της.
Εγώ το κατάλαβα, η γιαγιά όχι. Ή έκανε πως δεν καταλαβαίνει, ποτέ δεν είσαι σίγουρος.
Και να 10 πράγματα που κάναμε για τη γιαγιά μας στην καραντίνα:
1. Της λέγαμε κάθε μέρα ότι δεν πρέπει να βγαίνει έξω. Για το καλό της. Γιατί είχε πάθει και ένα οξύ έμφραγμα. Γιατί είναι μεγάλη σε ηλικία. Γιατί έτσι πρέπει.
2. Ο μπαμπάς μου πήγαινε και της ψώνιζε από το σούπερ μάρκετ.
3. Η μαμά μου της έστελνε φαγητά σε ταπεράκια, και φρούτα, και κέικ που της αρέσουν πολύ.
Μια καρτούλα με 1-2 φωτογραφίες μου για τη γιαγιά μου, μαζί με σπιτικό ψωμάκι
4. Της πήραμε τάμπλετ δικό της, και της βάλαμε και σύνδεση. Γιατί έπρεπε να μας βλέπει.
5. Της έκανα, και συνεχίζω να της κάνω, καθημερινά μαθήματα Ίντερνετ: Πώς να απαντάει σε βιντεοκλήση, πώς να γράφει μηνύματα, πώς να καλεί μόνη της για βιντεοκλήση.
Της τα λέω βήμα-βήμα. Καμιά φορά νευριάζει και φωνάζει, και το κλείνουμε, αλλά μετά από λίγες ώρες ξαναμιλάμε.
Της τα λέω πολύ αναλυτικά, για να καταλάβει!
6. Της ανοίξαμε δική της σελίδα στο Facebook. Εκεί τα έχει δει λίγο σκούρα αλλά μια μέρα έκανε σχόλιο στη σελίδα της φίλης της κας Ιωάννας και χαρήκαμε τόσο πολύ που το είδαμε! Μπράβο, γιαγιά, σκίζεις!
Οι βιντεοκλήσεις μας έχουν πολύ πλάκα!
7. Ο μπαμπάς τη βοηθάει με το e-banking. Καμία δικαιολογία πια για να πηγαίνει στην τράπεζα. Αμάν πια με αυτή την ενημέρωση βιβλιαρίου!
8. Της θυμίζουμε πόσο σημαντικό είναι να βγαίνει έξω για να περπατάει όπως της είχε πει ο γιατρός της. Η γιαγιά μου ποτέ δεν περπατούσε, ούτε γυμναζόταν. Κάπνιζε. Τώρα όχι. Πρέπει να μάθει αλλιώς.
Ένα μπουκέτο αγριολούλουδα σε μια μετακίνηση 6 με τη μαμά, για να τα αφήσουμε στα σκαλιά της γιαγιάς! Και σε ποιον δεν αρέσουν οι εκπλήξεις;!
9. Κάθε φορά που πηγαίναμε να της αφήσουμε πράγματα η γιαγιά έλεγε: "Ελάτε μέσα, δεν θα πάθουμε κάτι!". Η μαμά μου θύμωνε. Δεν είχα μπει ούτε μία φορά.
Η τριανταφυλλιά της γειτόνισσας όπως φαίνεται από τις σκάλες της γιαγιάς
10. Με τη γιαγιά μου έχουμε ένα δικό μας μυστικό σημειωματάριο. Κάθε φορά που πήγαινε ο μπαμπάς να της αφήσει ψώνια, της το έστελνα με κάτι νέο που της είχα γράψει. Μετά ήταν η δική της η σειρά να απαντήσει. Η γιαγιά γράφει πολύ όμορφα.
Τώρα σκέφτομαι πόσα πράγματα ήταν για μένα και τη γιαγιά μου αυτονόητα. Κάποιες μέρες (πριν την καραντίνα) προτιμούσα να δω μια φίλη μου και έτσι ανέβαλα το ραντεβού με τη γιαγιά. Όποτε όμως συναντιόμασταν, αγκαλιαζόμασταν σφιχτά, με φιλούσε και μου έλεγε: "Κορίιιιτσι μου!".
Αν αγαπάς και εσύ τη γιαγιά σου, μην τη θεωρείς αυτονόητη.
Ακόμα και τώρα που όλα λένε πως θα αλλάξουν, η γιαγιά σε χρειάζεται. Φτιάχνε της ζωγραφιές και κάρτες, κάνε της εκπλήξεις, μάθε της το Ίντερνετ, βάζε και καμιά φωνή για το καλό της. Και κάνε της πολλές πολλές αγκαλιές!
* Η γιαγιά είχε γενέθλια. Της πήραμε τούρτα (είχε ήδη βγει και είχε πάρει μία... γκρρρ), της φτιάξαμε ανθοδέσμη με πασχαλιές, της έφτιαξα και μία κάρτα ωραία, και της είπαμε το τραγουδάκι με τη μαμά μου από τη σκάλα. Ήθελα τόσο πολύ να την αγκαλιάσω.