Food Challenge: Γίναμε vegetarians για 3 μήνες
«Μαμά, λυπάμαι τα ζωάκια που τα σφάζουν, θέλω να γίνουμε vegetarians!», μου ανακοίνωσε εντελώς αποφασισμένη η Ιωάννα μια ωραία πρωία της καραντίνας.
Δεν θα της το ζητούσα ποτέ. Και μέσα μου χάρηκα.
- Γιατί το παιδί μου είναι πιο μπροστά από μένα, πιο συνειδητοποιημένη, πιο τολμηρή σε αλλαγές και αποφάσεις.
- Γιατί έχει ευαισθησίες που την οδηγούν σε συγκεκριμένες επιλογές.
- Γιατί αγαπά τον πλανήτη μας και ξέρει ότι με τη μείωση κατανάλωσης κρέατος μειώνεται το περιβαλλοντικό μας αποτύπωμα.
- Γιατί, χμ, ίσως και να είχε επηρεαστεί βλέποντάς με εκείνη την περίοδο να απέχω για 40 ημέρες από το κρέας λόγω νηστείας. Κάθε φορά που είχαμε κρέας στο τραπέζι με ρωτούσε: «Δηλαδή τώρα δεν σε πειράζει που δεν τρως;». Και όχι, δεν με πείραζε καθόλου.
Αλεξάνδρα: Όχι vegan, vegetarian, ε;
Ιωάννα: Ε, ναι!
Α: Να γκουγκλάρουμε να δούμε τις διαφορές να είμαστε σίγουρες;
Ι: Ναι! Έχουμε διάβασμα! Μπες να τα βρεις (!).
Α: Κρέας καθόλου, τίποτα;
Ι: Μια φορά τον μήνα! Και βλέπουμε, ε;
Α: Οκ!Οκ!
Και ξεκινήσαμε! Εμείς οι δύο δηλαδή γιατί ο μπαμπάς θα συνέχιζε αδιάκοπτος το διατροφικό του πρόγραμμα, χρούτσου χρούτσου τα σουβλάκια και τα burgers.
1 μέρα μετά:
* Μπαίνουμε σε ένα καφέ να πάρω τον φρέντο μου και η Ιωάννα μου ζητάει να πάρει κάτι να φάει. Πληρώνω, βγαίνουμε έξω, τι πήρες; τη ρωτάω. Ζαμπονοτυρόπιτα, μου λέει!
Δεν έχει ξαναπάρει ποτέ της ζαμπονοτυρόπιτα. Ποτέ.
Ι: Και τώρα; Να τη φάω και ξεκινάμε αύριο; Αμαρτία να την πετάξουμε!
* Το ίδιο βράδυ ο άντρας μου παραγγέλνει σουβλάκια. Μα, το ίδιο βράδυ της απόφασης; Κάποιος μας βάζει τρικλοποδιές στο challenge αλλά δεν θα πέσουμε στην παγίδα του.
ΠΩΣ ΤΑ ΠΑΜΕ; Χμ... δεν το λες και επιτυχία. Όμως, κάθε αρχή και δύσκολη!
1 βδομάδα μετά:
* Μαγειρεύω δύο φαγητά, ένα για μας, ένα για τον μπαμπά. Σχεδόν κάθε μέρα, γιατί και όσπρια τρώμε, και λαδερά, και ζυμαρικά. Πάλι καλά να λες.
*Έχω ακούσει ήδη άπειρες φορές τη φράση «Σίγουρα κάνει για το παιδί; Είναι και πάνω στην ανάπτυξη!». Το ύφος λέει ξεκάθαρα «Τι μάνα είσαι εσύ;». Άδικο πολύ γιατί το ψάχνω μέσω ειδικών και φροντίζω να λαμβάνουμε τα απαραίτητα θρεπτικά συστατικά.
(Τουλάχιστον εσείς που ρωτάτε, νοιάζεστε, ενδιαφέρεστε, εκείνη τη στιγμή ας μην χλαπακιάζει το παιδί σας μια σακούλα πατατάκια ακριβώς δίπλα μου ή το τρίτο γλυκό της ημέρας).
ΠΩΣ ΤΑ ΠΑΜΕ; Η αρχή έγινε! Συνεχίζουμε δυνατά!
1 μήνα μετά:
* Έχουμε βιβλίο χορτοφαγικών συνταγών και κάνουμε save όποια συνταγή μάς κάνει κλικ ψάχνοντας στο διαδίκτυο. Ναι, υπάρχουν επιλογές, απλά πρέπει να έχεις και τα σωστά υλικά. Θέλει λίγη οργάνωση η αλλαγή στη διατροφή.
* Κάνουμε follow accounts vegans και vegetarians σε Ελλάδα και εξωτερικό, έτσι, για έμπνευση.
* Ψάχνουμε τα vegan μαγαζιά της Αθήνας – πώς να είναι άραγε το vegan σουβλάκι;
* Ξέρουμε πού ακριβώς βρίσκονται οι έτοιμες vegan λιχουδιές (καλά, δεν τις λες και όλες «λιχουδιές») στο σούπερ μάρκετ της γειτονιάς. Φαλάφελ, τυροκροκέτες, vegan μπιφτέκια για burger, ρεβυθοκεφτέδες, spring rolls γεμίζουν την κατάψυξη.
* Φτιάχνουμε σπιτικό χούμους με τη συνταγή της θείας Κατερίνας που τα ψάχνει και τα ξέρει αυτά, ωραιότατο σουφλέ λαχανικών (τόσο ωραίο που ο μπαμπάς τρώει δύο κομμάτια/ λιγουρευόμαστε τα vegetarian;) και συνεχίζουμε τα από παλιά αγαπημένα μας smoothies με αβοκάντο, ταχίνι και μέλι, τα scrabbled eggs μας...
* Αποφασίζουμε πως η meat day μας πρέπει να είναι ξεχωριστή. Να τρώμε δηλαδή κρέας μία φορά τον μήνα αλλά να μην είναι τύπου fast food και σκουπίδι.
* Δοκιμάζουμε κιμά σόγιας. Είναι εντελώς χάλια, δεν σώζεται με όλα τα μπαχαρικά του κόσμου. Ή δεν τον κάνω εγώ καλά, δεν ξέρω. Αλλά είναι χάλια.
* Επίσης, συνειδητοποιώ ότι πλέον τηγανίζω πιο πολύ από πριν. Και αυτό δεν μου αρέσει καθόλου.
* Η πλειονότητα των vegans/vegeterians (στα σόσιαλ μίντια) σου κουνάνε το δάκτυλο. Δεν είναι ωραίος τρόπος αυτός, παιδιά, να εμπνεύσετε κόσμο. Δεν μπορείς από τη μια να λες Αγαπώ τον πλανήτη, αγαπώ τα ζώα, και από την άλλη να δείχνεις μηδενική ανοχή και κατανόηση στον διπλανό σου. Κάπου δεν κολλάνε, ε;
ΠΩΣ ΤΑ ΠΑΜΕ; Εξαιρετικά, μπράβο μας! Το ‘χουμε!
3 μήνες μετά:
* Ξεκινάνε οι διακοπές μας με ένα 4ήμερο για μαμά και κόρη, στον τόσο όμορφο Πόρο. Περνάμε υπέροχα, οι επιλογές μας πολλές για πρωινό και μεσημεριανό (κάτι ελαφρύ στην παραλία, βλ. φωτό κάτω) αλλά ένα βράδυ υποκύπτουμε σε κάτι παϊδάκια σε γραφικό ταβερνάκι της χώρας. Το ευχαριστιόμαστε, είναι πεντανόστιμα, τρώμε χωρίς ενοχές. Είναι η meat day του Ιουλίου, και υποσχόμαστε πως δεν θα ξαναφάμε μέσα στον μήνα.
* Η Ιωάννα πηγαίνει μια βδομάδα διακοπές φιλοξενούμενη μιας φίλης της, στο χωριό της. Δεν είναι σωστό να ζητήσουμε από αυτή τη μαμά να φτιάχνει διαφορετικό φαγητό για την Ιωάννα. Τρώει ό,τι βγαίνει στο τραπέζι της οικογένειας. Σπέσιαλ περίπτωση, και εξάλλου, μια βδομάδα είναι.
* Πάμε διακοπές στο εξοχικό μας, στο «χωριό μας» στην Αργολίδα. Και ο κύβος ερρίφθη.
- Στο χωριό, λέγοντας τη φράση «Δεν Τρώω Κρέας» είναι σαν να φτύνεις τον άλλον στα μούτρα. «Είσαι άρρωστη;» «Τι συμβαίνει;» «Ααα, γιατί;» είναι φράσεις που ακούμε, ενώ την ίδια στιγμή το νέο για τις «δύο τσούπρες που δεν τρώνε κρέας» διαδίδεται αστραπιαία.
- Ειρωνεία: Είσαι στην επαρχία, και υποτίθεται ότι έχεις στη διάθεσή σου φρέσκα φρούτα και λαχανικά. Κι όμως, τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται ή νόμιζες. Οι χορτοφαγικές επιλογές όχι μόνο λιγοστεύουν, αλλά αυξάνονται και οι ντόπιες κρεατοφαγικές, βλέπε γουρνοπούλες, γκιόσσες, προβατίνες. Ο κλοιός αρχίζει να στενεύει και η τσίκνα μάς πλησιάζει επικίνδυνα.
- Εντωμεταξύ, έχω κουραστεί να φτιάχνω διπλά φαγητά, άσε που είμαι διακοπές και δεν έχω όρεξη ούτε για το ένα, το βασικό.
«Μαμά, πειράζει να μην είμαστε vegetarians; Δεν μπορώ άλλο. Ε; Σε πειράζει;»
Και με αυτή τη φράση της Ιωάννας ολοκληρώνεται το food challenge μας. Δεν ξέρω πού ακριβώς σκάλωσε, τι θα μπορούσαμε να είχαμε κάνει καλύτερα, ή εάν οι αντιστάσεις μας δεν υπήρξαν αρκετά σθεναρές. Δοκιμάσαμε να κόψουμε το κρέας, το προσπαθήσαμε, δεν μας πήγε, μπορεί να μας πάει στο μέλλον.
Από κάθε epic fail έχεις κάτι να πάρεις, και έτσι εμείς:
1. Έχουμε περιορίσει κατά πολύ την κατανάλωση του κρέατος στο σπίτι μας, σε μία φορά την εβδομάδα. Όπως έκαναν παλιά και οι μανάδες και γιαγιάδες μας.
2. Συνεχίζουμε να μαγειρεύουμε τις χορτοφαγικές συνταγές που ανακαλύψαμε και... δεν κάναμε unfollow στους vegan digital φίλους μας.
3. Τιμάμε τα όσπρια και τα λαδερά, τρώμε κάθε μέρα φρούτα και σαλάτα (γράψε Δεν Ζω Χωρίς Σαλάτα! Οκ, το έγραψα, παιδί μου), ξηρούς καρπούς, ταχίνι, μέλι, και μάλλον, ίσως, πιθανόν, είναι η πρώτη φορά που ως οικογένεια τρώμε σωστά. Ίσως γιατί εδώ και αρκετούς μήνες τρώμε κάθε μεσημέρι οι τρεις μας, και το φαγητό δεν καλύπτει μόνο την πείνα μας αλλά και την ανάγκη του Μαζί.
Comments