"Το Ξύπνημα της Άνοιξης" στο Μικρό Εθνικό |Για τους εφήβους μας, και τον δικό μας εφηβικό εαυτό

Όταν ήμουν στο Γυμνάσιο είχαμε έναν εξαιρετικό, για κάποιους ιδιόρρυθμο, φιλόλογο, που μας πήγαινε θέατρο. Σε έργα δύσκολα, δυσνόητα, λίγο προχωρημένα. "Κύριε, δεν καταλαβαίνω τίποτα" του ψιθύριζα στο σκοτάδι. "Δες το, Αλεξάνδρα" απαντούσε λακωνικά. Δεν θυμάμαι καν αν συζητούσαμε μετά για το έργο, όμως τον ευγνωμονώ που μας έβγαζε από την τάξη και μας αποκάλυπτε το φως, εκεί στις υπόγειες, θεατρικές σκηνές.

Τώρα που η κόρη μου είναι στην εφηβεία, προσπαθώ επίμονα να σκεφτώ την έφηβη που ήμουν κάποτε. Όχι για να μας συγκρίνω, μα για να νιώσω, να συναισθανθώ, να καταλάβω ίσως, πάντως να μην ξεχνάω. Να θυμάμαι ότι κάποτε ήθελα να αλλάξω αυτόν τον κόσμο, ότι ειρωνευόμουν τους πάντες (πόσους πλήγωσα...), ότι αμφισβητούσα τα πάντα, ότι παθιαζόμουν με όλα!

Αυτή τη φλόγα της εφηβείας δυο φορές μέσα στην περασμένη χρονιά την ένιωσα να αναζωπυρώνεται πηγαίνοντας με την Ιωάννα να δούμε δύο έργα στην Εφηβική Σκηνή του Εθνικού θεάτρου.

Εφηβική Σκηνή του Εθνικού θεάτρου. Ας κάνω εδώ μια παύση. Συζητώντας με άλλους γονείς, συνειδητοποιώ ότι δεν γνωρίζουν καν την ύπαρξή της. Δεν έχουν την τύχη να λαμβάνουν την ενημέρωση που παίρνω εγώ λόγω επαγγέλματος, δεν τους αδικώ. Δεν θέλουν να ψάξουν, να ασχοληθούν, θεωρούν την εφηβεία υπόθεση χαμένη και απάλευτη, τους αδικώ, εδώ σας αδικώ.

Η Εφηβική Σκηνή ανεβάζει έργα που μιλούν τη γλώσσα των παιδιών αυτής της ηλικίας. Και δεν αναφέρομαι στη σλανγκ. Μιλάω για σκέψεις, προβληματισμούς, απορίες, συναισθήματα! Μιλάω για αυτή τη φλόγα, αυτή που σε καίει μέσα σου, αυτή που σε κάνει να θες να τα κάψεις όλα, οικογένεια, σχολείο, υποκρισίες και συντηρητισμούς. Θυμάσαι; Πες μου ότι θυμάσαι!

Σπάνια έως ποτέ δεν γράφω εδώ για μια παράσταση πριν καν τη δω. Εξάλλου θα ανεβάσω τα σχετικά στα σόσιαλ μίντια, θα τα δείτε. Με τα εχέγγυα όμως του Εθνικού και έχοντας δει δείγματα γραφής σε έργα εφηβικά, θέλω να σας πω ΚΛΕΙΣΤΕ ΕΙΣΙΤΗΡΙΑ ΚΑΙ ΠΗΓΑΙΝΕΤΕ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΑ ΕΦΗΒΑΚΙΑ ΣΑΣ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ!

Το εισιτήριο κοστίζει 3 ευρώ. Ναι, ναι, 3 ευρώ. Ξέρετε εσείς άλλη παράσταση τόσο φτηνή και συνάμα τόσο "ακριβή"; Ακούω.

Επέλεξα επί τούτου στην αρχική φωτογραφία του άρθρου να βάλω αυτή με τα δύο αγόρια να φιλιούνται.

«Τη ντροπή τη μαθαίνουμε. Μας τη διδάσκουν» διαβάζω στο ενημερωτικό δελτίο που μου έστειλε το Εθνικό. Και εγώ δεν θέλω να μάθω στο παιδί μου να ντρέπεται. Θέλω να του μάθω να αποδέχεται.

Λίγα λόγια για το έργο:

"Το ξύπνημα της άνοιξης" μιλά για την εφηβεία, την περίοδο της ζωής μας όταν το σώμα αλλάζει, οι πόθοι ξυπνούν και το μυαλό ψάχνει τις μεγάλες αλήθειες της ζωής. Το έργο του Φρανκ Βέντεκιντ (γραμμένο το 1891, λογοκρίθηκε επί δεκαετίες) μιλά με τόλμη για θέματα αφύπνισης, ταυτότητας, σεξουαλικότητας.

Εκρηκτικό και σκοτεινό, αστείο και ανατρεπτικό, αυθάδες και προκλητικά ειλικρινές,

ένας ύμνος στην εφηβεία!

Έφηβοι εγκλωβισμένοι σε ένα στείρο εκπαιδευτικό περιβάλλον και σ’ έναν καταπιεστικό περίγυρο πασχίζουν να ανακαλύψουν το σώμα τους και την ψυχή τους. Η σιωπή της οικογένειας γύρω από τις σχέσεις και το σεξ, η υποκρισία των ενηλίκων και η προβληματική σχέση με το διαδίκτυο αναγκάζουν τους νέους να στραφούν ο ένας στον άλλον για υποστήριξη –χωρίς να μπορούν πάντα να τη βρουν.

Ο Μόριτς συνθλίβεται υπό την πίεση της ηθικής και των ακαδημαϊκών και σεξουαλικών προσδοκιών. Ο Μελχιόρ δεν πιστεύει σε τίποτα, σε τίποτα απολύτως. Κι όσο για τη Βέντλα, εκλιπαρεί τη μητέρα της να της μιλήσει για το σεξ: «Μακάρι να μου μιλούσες κανονικά γι’ αυτό. Κανονικά κανονικά. Αν δεν μου πεις εσύ την αλήθεια, ποιος θα μου την πει;»

Πάνω στη σκηνή, 12 σώματα-ηθοποιοί εξερευνούν, πλησιάζονται, αγγίζονται, συγκρούονται, βρίσκονται αντιμέτωποι με μια σειρά από πιεστικά ερωτήματα:

Ποιος είμαι;

Ποια είναι η ταυτότητά μου;

Πώς ανακαλύπτω και εξερευνώ τη σεξουαλικότητά μου;

Πώς αποτολμώ την έναρξη της ερωτικής μου ζωής;

Πού ανήκω;

Ποια η σχέση μου με τους άλλους;

Πώς προσεγγίζω τον πραγματικό Άλλον, αυτόν που βρίσκεται απέναντί μου και όχι μέσα σε μια οθόνη;

Ποιο θα είναι το αποτύπωμά μου στον κόσμο;

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ:

Μικρό Εθνικό | Θέατρο REX | Σκηνή «Ελένη Παπαδάκη»

Από τις 24 Νοεμβρίου 2022

Παρασκευή και Σάββατο στις 20:00 / Κυριακή στις 19:30

Γενική είσοδος: 3€

ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ

Στα Ταμεία του Εθνικού Θεάτρου (Κτήριο Τσίλλερ & Θέατρο Rex).

Online αγορά εισιτηρίων: www.ticketservices.gr / Τηλεφωνικά: 210 7234567 /

Εκδοτήρια: Πανεπιστημίου 39 (Στοά Πεσμαζόγλου)

Ταυτότητα παράστασης

Διασκευή: Άνια Ράις

Μετάφραση: Σοφία Γρηγορίου

Σκηνοθεσία: Γιάννης Καραούλης

Σκηνική προσαρμογή-Στίχοι: Λητώ Τριανταφυλλίδου

Σύμβουλος δραματουργίας: Ειρήνη Μουντράκη

Σκηνικά-Κοστούμια: Εδουάρδος Γεωργίου

Κίνηση: Φρόσω Κορρού

Μουσική: Διαμαντής Αδαμαντίδης

Φωτισμοί: Νίκος Βλασόπουλος

Μουσική διδασκαλία: Μελίνα Παιονίδου

Βοηθός σκηνοθέτη: Ειρήνη Αμπουμόγλι

Βοηθός σκηνογράφου-ενδυματολόγου: Κωνστάντσια Σαραφιάνου

Διανομή (με αλφαβητική σειρά)

Ασημίνα Αναστασοπούλου Φύλακας στο Μουσείο/Κυρία Γκαμπόρ

Αναστάσης Γεωργούλας Μόριτς

Χρήστος Κραγιόπουλος Έρνστ

Λάμπρος Κωνσταντέας Μελχιόρ

Ευσταθία Λαγιόκαπα Βέντλα

Φανή Ξενουδάκη Τέα

Αλκιβιάδης Μαγγόνας Χανς

Ελένη Μολέσκη Κυρία Μπέργκμαν/Κυρία Τουίστερ

Διονυσία Μπαλαμώτη Μάρθα

Νικόλας Παπαδομιχελάκης Κύριος Σόνεστιτς

Γιώργος Πατεράκης Ακουστική ξενάγηση στο Μουσείο/Κύριος Στίφελ/Κύριος Γκαμπόρ

Ανδρομάχη Φουντουλίδου Ίλσε

Φωτογράφος παράστασης: Μυρτώ Αποστολίδου

Βίντεο παράστασης: Χρήστος Συμεωνίδης

Η δημιουργία της Εφηβικής Σκηνής του Εθνικού Θεάτρου υλοποιείται στο πλαίσιο της Πράξης «ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΣΤΟ ΝΕΟ ΣΧΟΛΕΙΟ» που έχει ενταχθεί στο πλαίσιο του Επιχειρησιακού Προγράμματος «Ανάπτυξη Ανθρώπινου Δυναμικού, Εκπαίδευση και Δια Βίου Μάθηση» του ΕΣΠΑ 2014-2020.