INTERVIEW: Ο φιλόκαλος Λεωνίδας Καραΐσκος και το «Εὖ» του
Τι κάνεις όταν ανακαλύπτεις το καλό παντού; Το φυλάς ως εύθρυπτο απόκτημα της τύχης ή το φυσάς τρυφερά για να σκορπιστεί ολούθε σαν άλλος «κλέφτης»; Ο Λεωνίδας Καραΐσκος το έκανε βιβλίο, το ονόμασε «Εὖ», και η έκφραση «Ένα Καλό Βιβλίο» απέκτησε την πιο ρεαλιστική της υπόσταση.
Φτάνοντας στην τελευταία σελίδα του «Εὖ», το κράτησα για λίγο σφιχτά στο μέρος της καρδιάς, όπως κάνω με όλα τα βιβλία που με αγγίζουν. Γεμάτο μικρές ή ατελείωτες διαδρομές, μονοκάμερα καρέ με κοντινά πλάνα, πολύ πετάλι σε ευθείες και ανηφόρες, επιγεύσεις χαρμολύπης, ανακούφισης, ευγνωμοσύνης... όλα αγκαλιασμένα με μια αδιάκοπτη ηρεμία, κατάφεραν να συνδεθούν με μια λιλιπούτεια, τεράστια λέξη: Εὖ.
Ο εκπαιδευτικός, εμψυχωτής ομάδων και συγγραφέας, ο φιλόκαλος Λεωνίδας Καραΐσκος άθελά του (;) αυτοβιογραφείται, προκαλώντας σε ερωτήσεις που εισχωρούν στα μύχια του υπέροχου σύμπαντός του.
Ωραία γραφή ζηλευτή, μεστός προφορικός λόγος, ηρεμία, θετική αύρα, ταπεινότητα, απεριόριστη αγάπη από φίλους/ αναγνώστες/ συναθλητές/ συναδέλφους... Τείνω να δημιουργήσω μια ιδανική εικόνα για σένα. Για αυτό, σε παρακαλώ, πες μου: Ποιο είναι το τρωτό σου σημείο;
Η ενασχόλησή μου με πολλές απαιτητικές δραστηριότητες μου στερεί ποιοτικό χρόνο από τον εαυτό μου.
Life Coach: Δύο λέξεις που θα μπορούσαν να σταθούν αυτόνομα στο βιογραφικό σου, αλλά σε συνδυασμό τους είναι... εσύ! Γιατί, λες, οι σημερινοί άνθρωποι έχουμε ολοένα και μεγαλύτερη ανάγκη από προπονητές ζωής;
Γενικώς, δυσκολευόμαστε οι άνθρωποι, οι οικογένειες... Πολλές αλλαγές, αντίστοιχες προσαρμογές, κάποια στιγμή η πίεση είναι ασφυκτική. Τη σκεφτόμαστε περίπλοκα τη ζωή τόσα κοσμογονικά που συμβαίνουν. Όσο πιο σύνθετα βρίσκουμε τα πράγματα τόσα πιο πολλά εργαλεία χρειαζόμαστε. Έτσι βρήκε αρκετό χώρο το life coaching.
Από όλες τις λέξεις από ΕΥ-, ποια είναι η πιο ΔΥΣκολη που αξίζει να προσπαθήσουμε για να την κατακτήσουμε;
To Εύ-ληπτο των μηνυμάτων που μεταφέρονται από άνθρωπο σε άνθρωπο, νομίζω. Οι σχέσεις από αυτό υποφέρουν, από ξεκάθαρα μηνύματα. Στείλαμε το μήνυμά μας: έχουμε βεβαιωθεί αν ο συνομιλητής μας το έλαβε όπως ακριβώς το στείλαμε; Δεν είναι καθόλου αυτονόητο.
Σου αρέσει να παρατηρείς, και μας προτρέπεις να κάνουμε κι εμείς το ίδιο. Ποια εφόδια πρέπει να έχουμε για να γίνουμε παρατηρητές του εαυτού μας;
Να αποφασίσουμε να ζήσουμε στο τώρα έστω για 5 λεπτά, αυτό λίγο χάνουμε. Ούτε στο πριν ούτε στο αύριο. Τώρα είναι η ζωή και είναι ένα θαύμα. Παρατήρησέ το.
Ποιο υπήρξε το λάθος που σου έδωσε το μεγαλύτερο μάθημα ζωής;
Τα πρώτα μου χρόνια ως εκπαιδευτικός ή προπονητής είχα αγαπημένη συνήθεια να βάζω ταμπέλες στους μαθητές μου κάνοντας προβλέψεις για το πού μπορούσαν να φτάσουν. Ώσπου κάποιοι απίθανοι τύποι (μαθητές) που έκαναν το αδύνατο δυνατό, μου έμαθαν να εργάζομαι χωρίς να κάνω απόλυτους χαρακτηρισμούς. Τα παιδιά μάς εκπλήσσουν διαρκώς. Αυτό είναι χρήσιμο να το γνωρίζουν και οι γονείς.
Ποια εικόνα της παιδικής σου ηλικίας κρατάς σαν φυλαχτό μέσα σου;
Οι εκδρομές τις Κυριακές με την τετράδα της οικογένειας, πολλές φορές και με φίλους. Κάθε Κυριακή, είχαμε δεν είχαμε χρήματα, κάτι θα είχαν οργανώσει οι γονείς. Τα Βίλια, το Μεγάλο Πεύκο, το ορεινό Κυπαρίσσι της Μάνδρας Αττικής, οι πιο συχνοί προορισμοί. Αξέχαστες στιγμές οι παιδικές μου εκδρομές, νιώθω οτι είναι από τις θεμέλιες βάσεις μου.
Χειμωνιάτικο πρωί, βόλτα στη γειτονιά με το ποδήλατο... Τι μπορεί να σε κάνει να σταθείς και να χαμογελάσεις;
Ένα τρελά ερωτευμένο ζευγάρι και τα αυθόρμητα παιχνίδια του στον δρόμο. Δεν θα σταθώ, θα είμαι διακριτικός όμως θα το σκέφτομαι πολλή ώρα και θα μου δώσει χαρά, αισιοδοξία και έμπνευση.
Κεφάλαιο 11 «Έφυγες παραμένοντας». Ο απών-πανταχού παρών πατέρας. Ποια ανάγκη σε έκανε να μοιραστείς μαζί μας κάτι τόσο προσωπικό;
Τα άξιζε "μέχρι κεραίας" τα λόγια ο πατέρας. Πάντα ένα αγόρι από την εφηβική ηλικία σκέφτεται-φοβάται την απώλεια του πατέρα και τον ρόλο που θα κληθεί να παίξει αν συμβεί η ατυχία νωρίς. Ευτυχώς για μένα, ο πατέρας έφυγε πλήρης ημερών, ωστόσο ήταν μεγάλο το ποτάμι συγκίνησης, και εκφράστηκε.
Μου άρεσε πολύ ο συμβολισμός στην ιστορία με τη Μέλι και το ρόδι. Ποιο ήταν το δικό σου «ρόδι» που κατάφερες να φωτίσεις και να γευτείς εντέλει τους καρπούς του;
Ο ίδιος μου ο εαυτός που ακόμα τον σκαλίζω. Όλοι έχουμε διαμάντια αλλά τα κρατάμε έσω φυλαγμένα ή και ξεχασμένα μέσα μας. Αν καταλάβουμε τι είναι εκείνο που τα κρύβει τόσο καλά, είμαστε ήδη πολύ κοντά στο να ανακαλυφθούν και να λάμψουν.
Αν η ζωή σου μέχρι τώρα ήταν μια διαδρομή με το ποδήλατο, πώς θα την περιέγραφες;
Πάνω, κάτω, ανηφόρες, επικίνδυνες κατηφόρες, απότομα φρένα, κίνδυνος, χαμόγελο, ιδρώτας, χαρά. Όσο πιο πολλές εναλλαγές διαδρομών έχει η ζωή, τόσο πιο όμορφη είναι. Λέγονται "εμπειρίες".
Έχεις γνωρίσει συναρπαστικούς τύπους, σε διαφορετικές χρονικές στιγμές και τοποθεσίες. Πιστεύεις ότι κάποιοι άνθρωποι έρχονται μοιραία μπροστά μας;
Όλοι οι άνθρωποι εμφανίζονται για κάποιο λόγο στη ζωή μας. Είτε για το θετικό παράδειγμά τους, είτε ως παράδειγμα αποφυγής, ώστε να μην κάνουμε τα ίδια. Δεν αποκλείεται να βρούμε τον λόγο επικοινωνίας μας μετά από χρόνια. Αυτό είναι ακόμα πιο εντυπωσιακό!
«Αν είχα να διαλέξω ένα πράγμα για την ανάπτυξη των παιδιών, θα διάλεγα τις αγκαλιές». Τι λες σε έναν ενήλικα που ως παιδί στερήθηκε τις αγκαλιές;
Κοιτάμε και ονειρευόμαστε τις μελλοντικές αγκαλιές αλλά ακόμα καλύτερα τις τωρινές. Και μένουμε λίγο παραπάνω, αν νιώθουμε την ανάγκη.
Αν μπορούσες να δώσεις μια αγκαλιά από αυτές που δεν πρόλαβες, σε ποιον θα την έδινες, καρδιά με καρδιά;
Σε όποιον με μισεί. Τότε παίρνει άλλη διάσταση η αγκαλιά.
Φαίνεται να είσαι ένας στοργικός μπαμπάς και ένας καλός σύντροφος. Τι θα ήθελε η οικογένειά σου περισσότερο από εσένα;
Ο ποιοτικός χρόνος, τι άλλο πιο σημαντικό! Τα δίνω όλα όταν είμαστε μαζί, αλλά εχθρός του καλού είναι το καλύτερο.
Αν ένα και μόνο πράγμα κρατούσαν τα παιδιά σου από σένα, ποιο θα ήθελες να είναι αυτό;
Να σκέφτονται διαφορετικά. Είτε για να λύσουν ένα πρόβλημα που τους απασχολεί είτε για ν’ αλλάξουν τον κόσμο όλο.
Σε έναν κόσμο που επικροτεί και προωθεί τη νίκη και την πρωτιά, πόσο εύκολο είναι να διδάξουμε στα παιδιά μας το μάθημα της ήττας;
Με το παράδειγμά μας μέσα στο ίδιο μας το σπίτι. Να αναγνωρίζουμε τις μικρές ή μεγάλες μας ήττες (βλέπε λάθη), να λέμε έμπρακτα συγνώμη σε κείνα ή στον/στη σύντροφό μας και να προχωράμε.
Θα μοιραστείς μαζί μας το θέμα του επόμενου βιβλίου σου; (σ.σ. αφορά στα παιδιά, ή με γελάει η διαίσθησή μου;)
Μα πώς πιάνεις τα κύματά μου μακρόθεν!
Αν δεν απαντούσες αυτή την ώρα στις ερωτήσεις μου, ιδανικά (και όχι απαραίτητα ρεαλιστικά) τι θα ήθελες να κάνεις;
Να ταξιδεύω σε γνωστούς και κυρίως άγνωστους προορισμούς του κόσμου και να συναντώ ανθρώπους. Για κάποιο λόγο θα συμβεί και με ενθουσιάζει!
Comments